Rewolucja libijska w 1969: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Geneza: Poprawione powtórzenie słowa w zdaniu. Błąd składni
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 25:
 
== Geneza ==
Kraj uzyskał niepodległość w 1951 roku. Idris I zaprowadził w Libii zaprowadził [[monarchia absolutna|monarchię absolutną]] i zakazał istnienia [[partia polityczna|partii politycznych]]<ref>Blundy & Lycett 1987, s. 38–39; Kawczynski 2011, s. 7–9, 14; Bruce St. John 2012, s. 108.</ref>.
 
Odkrycie znaczących zasobów ropy naftowej w roku 1959 i postępujące za nim wysokie dochody pozwoliły królestwu na przekształcenie się z jednego z najbiedniejszych państw świata w kraj bogaty. Wzrost dochodów budżetowych wywołał zazdrość szerokich rzesz urzędników państwowych, pragnących mieć udział w wielkich przepływach finansowych kontrolowanych dotąd przez suwerena. Uzewnętrznienie się tego żywiołu naśladowało formę [[naseryzm]]u i innych form [[Panarabizm|nacjonalizmów arabskich]], po porażce Egiptu w [[wojna sześciodniowa|wojnie sześciodniowej]] z [[Izrael]]em wybuchły protesty panarabistów skierowane przeciwko mocarstwom zachodnim i administracji monarchii (która postrzegana była przez wielu mieszkańców państwa jako proizraelska)<ref>Kawczynski 2011, s. 16–17.</ref>. W ostatnich latach dekady lat 60. rząd króla był coraz bardziej niepopularny. Scentralizowany system formalnie federalnej Libii pogłębiał tradycyjne podziały regionalne i plemienne<ref>Harris 1986, s. 14; Blundy & Lycett 1987, s. 52; Kawczynski 2011, s. 15–16.</ref>. W całej branży [[ropa naftowa|naftowej]] z której Libia czerpała większość dochodów powszechna była [[korupcja]]<ref>Blundy & Lycett 1987, s. 51; Kawczynski 2011, s. 136.</ref>.
 
W ostatnim okresie rządów Idrisa w Bengazi i [[Trypolis]]ie wybuchły antyzachodnie zamieszki, a pracownicy naftowi rozpoczęli [[strajk]] solidarnościowy z Egiptem<ref>Kawczynski 2011, s. 16–17.</ref>. W 1969 roku, [[Stany Zjednoczone|amerykańska]] agencja [[Central Intelligence Agency|CIA]] spodziewała się że pewna część sił zbrojnych chce dokonać w Libii przewrotu. Mimo że CIA wiedziało o Ruchu Wolnych Oficerów to błędnie ignorowali grupę i skupili się na monitorowaniu rewolucyjnej grupy Czarnych Butów, założoną przez Abd al-Aziza asz-Szalahiego<ref>Blundy & Lycett 1987, s. 53; Kawczynski 2011, s. 19; Bruce St. John 2012, s. 139–140.</ref>. 4 sierpnia 1969 Idris [[abdykacja|abdykował]] na rzecz swojego bratanka [[Hasan as-Sanusi|Hasana as-Sanusiego]], który miał przejąć rządy w kraju 2 września 1969.
 
== Przebieg przewrotu ==