Jakub Falkowski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Robot wspomógł poprawę ujednoznacznienia Krakowskie Przedmieście w Warszawie – zmieniono link(i) do Ulica Krakowskie Przedmieście w Warszawie; zmiany kosmetyczne |
drobne redakcyjne |
||
Linia 43:
== Biografia ==
Kształcił się u oo. Pijarów w [[Drohiczyn (województwo podlaskie)|Drohiczynie]] nad Bugiem. W 1800 przyjął [[święcenia kapłańskie]] z rąk [[Onufry Kajetan Szembek|Onufrego Szembeka]]. Jako ksiądz został nauczycielem kolejno w szkołach: w [[Łomża|Łomży]], [[Drohiczyn (województwo podlaskie)|Drohiczynie]] i [[Szczuczyn (województwo podlaskie)|Szczuczynie]], gdzie poznał głuchoniemego siedmioletniego chłopca – Piotra Gąsowskiego<ref name=Fal>Ks. Nowodworski, ''Ksiądz Jakób Falkowski i Instytut Głuchoniemych i Ociemniałych w Warszawie'', „Tygodnik Ilustrowany”, nr 27, 19-31 marca 1860</ref>. Zainteresował się kształceniem głuchych. W latach 1803-1804 studiował pedagogikę głuchych w [[Lipsk]]u.
Po powrocie, rozwijając niemiecką metodę Heinekego, nauczył swego podopiecznego „czytać z ruchu ust”. Swoje wyniki nauczania przedstawił w 1809 w [[Towarzystwo Warszawskie Przyjaciół Nauk|Towarzystwie Przyjaciół Nauk]]. W 1815 [[Izba Edukacyjna Księstwa Warszawskiego|Dyrekcja Edukacji Narodowej]] powierzyła mu utworzenie Instytutu Głuchoniemych, pierwszą w Polsce szkołę kształcącą dzieci głuche. Po rocznym naukowym pobycie w [[Wiedeń|Wiedniu]], 23 października 1817 otworzył instytut w dwóch pokojach [[Pałac Kazimierzowski w Warszawie|Pałacu Kazimierzowskiego]]. Kolejna siedziba mieściła się na [[Ulica Krakowskie Przedmieście w Warszawie|Krakowskim Przedmieściu]] pod nr 391 ( W 1820 został wyznaczony przez metropolitę warszawskiego [[Szczepan Hołowczyc|Szczepana Hołowczyca]] na stanowisko proboszcza parafii na [[Solec (Warszawa)|Solcu]]. To pozwoliło mu Zmarł 2 września 1848. Jego szczątki zostały złożone w kościele świętego Aleksandra w Warszawie.
Linia 60 ⟶ 64:
* Władysław Nowicki, ''Ksiądz Jakób Falkowski założyciel Instytutu Warszawskiego Głuchoniemych • Przyczynek do Dziejów Dobroczynności'', Skład Główny w Księgarni Gebethnera i Wolffa, Warszawa 1876
{{
[[Kategoria:Polscy duchowni katoliccy]]
[[Kategoria:Polscy pedagodzy]]
|