Sgraffito: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
int., styl. |
drobne red. |
||
Linia 3:
[[Plik:Bystrzyca Kłodzka, ratusz, 07.JPG|thumb|200px|Sgraffito na rogu [[Ratusz w Bystrzycy Kłodzkiej|ratusza w Bystrzycy Kłodzkiej]]]]
'''Sgraffito''' ([[Język włoski|wł.]] ''graffiare'' - ryć, drapać) – technika dekoracyjna malarstwa ściennego.
==Sgraffito ścienne==▼
▲== Sgraffito ścienne ==
Technika sgraffita ściennego polegała na nakładaniu kolejnych, kolorowych warstw [[tynk]]u lub kolorowych [[glina|glin]] i na zeskrobywaniu fragmentów warstw wierzchnich w czasie, kiedy jeszcze one nie zaschły (nie utwardziły się). Poprzez odsłanianie warstw wcześniej nałożonych powstaje dwu- lub wielobarwny wzór.
Technika sgraffito znana była w [[starożytność|starożytności]], a szczególnie popularna w okresie [[renesans]]u przy dekorowaniu fasad obiektów włoskiej [[architektura|architektury]]. Sgraffito bywa też stosowane współcześnie; trwałość wszelkich rozwiązań sgraffitowych stale się obniża, z powodu wzrostu ilości związków [[węgiel (pierwiastek)|węgla]] w [[atmosfera|atmosferze]], które wraz z wodą opadową tworzą cząstki [[kwas węglowy|kwasu węglowego]]. Niszczy on powierzchnię tynków, a tym samym sgraffito; przeciwdziała się temu stosując dodatkowe warstwy ochronne
Techniką tą zostały wykonane również ściany zewnętrzne i wnętrze dziedzińca
== Sgraffito na pozłocie ==
Technika sgraffita była także używana w historycznym zdobnictwie sprzętów i mebli. Wybraną powierzchnię złocono złotem płatkowym w technice kredowo-klejowej i polerowano na wysoki połysk. Po wyschnięciu i stwardnieniu pozłotę pokrywano farbą kazeinową lub temperową, w której następnie wydrapywano ornamenty, odsłaniając tym samym warstwę złota. Technika ta umożliwiała wykonywanie niezwykle precyzyjnych i misternych ornamentów sprawiających wrażenie wykonanych ze złota. Technika ta była szczególne popularna we Włoszech i Hiszpanii w epoce renesansu i wczesnego baroku, ponownie zaczęto jej używać w XIX wieku, wraz z nadejściem mody na historyzm.▼
== Źródła ==▼
▲Technika sgraffita była także używana w historycznym zdobnictwie sprzętów i mebli. Wybraną powierzchnię złocono złotem płatkowym w technice kredowo-klejowej i polerowano na wysoki połysk. Po wyschnięciu i stwardnieniu pozłotę pokrywano farbą kazeinową lub temperową, w której następnie wydrapywano ornamenty, odsłaniając tym samym warstwę złota. Technika ta umożliwiała wykonywanie niezwykle precyzyjnych i misternych ornamentów sprawiających wrażenie wykonanych ze złota. Technika ta była szczególne popularna we Włoszech i Hiszpanii w epoce renesansu i wczesnego baroku, ponownie zaczęto jej używać w XIX wieku wraz z nadejściem mody na historyzm.
▲==Źródła==
* Film prezentujący technikę sgraffita na pozłocie [http://www.youtube.com/watch?v=R1dj56HW72M]
* Włoski klawesyn z II połowy XVI wieku ozdobiony techniką sgraffita na pozłocie [http://www.vam.ac.uk/__data/assets/image/0011/184997/2006ay2281_baffo_harpsichord.jpg]
Linia 23 ⟶ 22:
== Bibliografia ==
* {{
{{Commonscat|Sgraffito}}
| |||