Zawada (województwo podkarpackie): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m ort. (patrz: Zasady pisowni słownictwa religijnego)
MBi (dyskusja | edycje)
→‎Inne zabytki: poprawa linków
Linia 46:
* '''zamek''' – jego początki sięgają II połowy [[XVI wiek|XVI]] wieku, gdy władzę objął Stanisław Ligęza. W XVII wieku Ligęzowie wznieśli cztero-basztowy zamek, który był największy i najpiękniejszy w regionie. Po Ligęzach właścicielami zamku byli Przebędowscy, Radziwiłowie oraz Raczyńscy. W 1819 roku, nowym właścicielem zamku został hr Atanazy Raczyński.
:[[Plik:Zamek w Zawadzie.JPG|thumb||left|120px|Zamek]]
W XIX wieku zamek był już wstanie ruiny (stały tylko dwie baszty), więc nowy właściciel przystąpił do jego gruntownej przebudowy, która zmieniła charakter obiektu. W efekcie prowadzonych prac powstała okazała cztero-basztowa, masywna, piętrowa, pokryta dwuspadowym dachem budowla utrzymana w stylu neogotyckim. Jej główną, wschodnią fasadę zaprojektował pruski architekt Karol[[Karl FryderykFriedrich SchinklSchinkel]]. Wówczas też od strony południowego zachodu zostało dobudowane do zamku dodatkowe skrzydło z schodkowatymi szczytami. Zamek mieścił bogatą galerię obrazów, rzeźb i bibliotekę. Zamek stanowił unikalne połączenie stylu akadowego z neogotykiem. W 1914 roku, w czasie I wojny światowej zamek został spalony przez Rosjan - przepadł księgozbiór i galeria. Po zamku pozostała jedynie jedna, zwieńczona krenelażem baszta z przyłączoną do niej wieżyczką oraz wspominane już dodatkowe skrzydło wraz z fragmentem murów. Zamek odbudowano w dwudziestoleciu międzywojennym. Kolejny remont przeprowadzono w latach pięćdziesiątych XX wieku.
 
* '''dwór''' – [[neorenesans]]owy, wzorowany na architekturze angielskiej, piętrowy, założony na planie prostokąta. Wybudowany nieopodal starego zamku po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] przez [[Edward Raczyński|Edwarda Raczyńskiego]]. Fasada wejściowa zwrócona na zachód ma na osi wgłębny [[portyk]] wsparty na czterech [[Porządek joński|jońskich]] kolumnach, podtrzymujący taras na piętrze. Boczne [[ryzalit]]y wieńczą jednakowe, wysokie [[Szczyt (budownictwo)|szczyty]] o falistych liniach. Od południa umieszczono niski taras stanowiący łącznik pomiędzy budowlą a ogrodem. Dwór otaczają niskie budynki gospodarcze. Obecnie zespół dworsko-parkowy jest zaniedbany.