Franciszek Ksawery Lubomirski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
Kelvin (dyskusja | edycje)
indygenat już wcześniej w 1775
Linia 20:
Był synem wojewody kijowskiego [[Stanisław Lubomirski (wojewoda kijowski)|Stanisława Lubomirskiego]]. W [[1772]] dostał po ojcu starostwo sieciechowskie. Zgromadził duży majątek w południowo-wschodnim województwie kijowskim (9 miasteczek, 179 wsi i ponad 100 000 „dusz męskich”). Rezydował w [[Smiła|Śmile]].
 
Po I rozbiorze, około [[1777]] wstąpił do [[Armia Imperium Rosyjskiego|wojska rosyjskiego]]. W [[1781]] został brygadierem, a w [[1783]] generałem majorem. W 1787 sprzedał całą Smilańszczyznę (m.in. Śmiła i [[Szpoła]]) za 2 mln rubli Grzegorzowiksięciu Potiomkinowi,[[Grigorij dziękiPotiomkin|Grigorijowi czemu uzyskał on polski [[indygenatPotiomkinowi]].
 
Był trzykrotnie żonaty kolejno z Antoniną Potocką (córką wojewody kijowskiego [[Franciszek Salezy Potocki (1700-1772)|Franciszka Salezego]]), Teofilą z Rzewuskich i Marią Lwowną Naryszkiną. Z pierwszą żoną miał dwie córki (Elżbietę i Klementynę), z drugą dwie córki (Amelię i Karolinę) i dwóch synów Konstantego i [[Eugeniusz Lubomirski (ojciec)|Eugeniusza]], z trzecią także dwóch synów (Antoniego i [[Aleksander Ignacy Lubomirski|Aleksandra]]).
 
W [[1784]] roku odznaczony [[Order Świętej Anny|Orderem św. Anny]]<ref>Бантыш-Каменский Н.Н. Списки кавалерам российских императорских орденов Св. Андрея Первозванного, Св. Екатерины, Св. Александра Невского и Св. Анны с учреждения до установления в 1797 году орденского капитула, [[2005]], s. 194.</ref>.
 
{{Przypisy}}