Tomislav Karamarko: Różnice pomiędzy wersjami

| quote =

'''Tomislav Karamarko''' (ur. [[25 maja]] [[1959]] w [[Zadar]]ze) – [[Chorwacja|chorwacki]] polityk, urzędnik państwowy, parlamentarzysta, w latach 2008–2011 minister spraw wewnętrznych w rządach [[Ivo Sanader|Iva Sanadera]] i [[Jadranka Kosor|Jadranki Kosor]], od 2012 przewodniczący [[Chorwacka Wspólnota Demokratyczna|Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej]] (HDZ) i lider opozycji.

W wieku pięciu lat przeniósł się z rodziną do [[Zagrzeb]]ia<ref name="nota">{{Cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20120403055120/http://www.tomislavkaramarko.hr:80/biografija/|tytuł=Nota biograficzna na stronie prywatnej|data dostępu=2012-07-20|język=hr}}</ref>. Ukończył tam szkołę podstawową i średnią, po czym rozpoczął w 1979 studia prawnicze na [[Uniwersytet w Zagrzebiu|Uniwersytetu w Zagrzebiu]]. Wkrótce przeniósł się na Wydział Filozoficzny, którego absolwentem został w 1985<ref name="dnevno">{{Cytuj stronę|url=http://www.dnevno.hr/vijesti/komentari/tomislav_karamarko__biografija/729957.html|tytuł=''Tomislav Karamarko – Biografija''|opublikowany=dnevno.hr|data=18 maja 2012|data dostępu=2012-07-29|język=hr}}</ref>. Od 1987 pracował jako historyk archiwista w archiwum państwowym<ref name="nota"/>.

W 1989 brał udział w zakładaniu [[Chorwacka Wspólnota Demokratyczna|Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej]]. W 1991 w czasie wojny domowej organizował obozy dla uchodźców chorwackich. W tym okresie Tomislav Karamarko nawiązał współpracę ze [[Stjepan Mesić|Stjepanem Mesiciem]]. Z kolei premier [[Franjo Gregurić]] powierzył mu funkcję szefa swojego gabinetu, zaś w 1992 na tożsame stanowisko w administracji parlamentu mianował go jego przewodniczący Stjepan Mesić. W 1993 objął urząd szefa policji w Zagrzebiu<ref name="dnevno"/>. W 1996 przeszedł do pracy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, po czym w 1998 został sekretarzem chorwackiego automobilklubu (''Hrvatski autoklub''). W 2000 kierował kampanią wyborczą Stjepana Mesicia w [[wybory prezydenckie w Chorwacji w 2000 roku|wyborach prezydenckich]], a po jego zwycięstwie został doradcą prezydenta ds. bezpieczeństwa narodowego<ref name="dnevno2">{{Cytuj stronę|url=http://dnevnik.hr/vijesti/hrvatska/tko-je-tomislav-karamarko.html|tytuł=''Tko je Tomislav Karamarko?''|opublikowany=dnevno.hr|data=21 maja 2012|data dostępu=2012-07-29|język=hr}}</ref>. Był następnie dyrektorem krajowego biura bezpieczeństwa (UNS, 2000–2002)<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.soa.hr/en/history/uns/|tytuł=''National Security Office''|opublikowany=soa.hr|data dostępu=2012-07-29|język=en}}</ref>, agencji kontrwywiadu (POA, 2004–2008)<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.soa.hr/en/history/poa/|tytuł=''Counterintelligence Agency''|opublikowany=soa.hr|data dostępu=2012-07-29|język=en}}</ref> i powołanej w jej miejsce agencji bezpieczeństwa i wywiadu (SOA, 2006–2008)<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.soa.hr/en/history/soa/|tytuł=''Security and Intelligence Agency''|opublikowany=soa.hr|data dostępu=2012-07-29|język=en}}</ref>.

W październiku 2008 wszedł w skład [[Drugi rząd Iva Sanadera|rządu Iva Sanadera]] na stanowisko ministra spraw wewnętrznych. Pozostał na tym stanowisko również w lipcu 2009 w [[Rząd Jadranki Kosor|gabinecie Jadranki Kosor]]. Odszedł wraz z całym rządem w grudniu 2011<ref>{{Cytuj stronę|url=https://archive.today/tYxo|tytuł=''Vlada: 11 / predsjednica Vlade: Jadranka Kosor''|opublikowany=hidra.hr|data dostępu=2012-07-20|język=hr}}</ref>. Przystąpił w trakcie urzędowania do [[Chorwacka Wspólnota Demokratyczna|Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej]] (jako urzędnik policji i służb specjalnych pozostawał przez szereg lat bezpartyjny). Z ramienia HDZ w [[wybory parlamentarne w Chorwacji w 2011 roku|wyborach w 2011]] (w wyniku których jego ugrupowanie utraciło władzę) uzyskał mandat posła do [[Zgromadzenie Chorwackie|Zgromadzenia Chorwackiego]]<ref name="sabor">{{Cytuj stronę|url=http://www.sabor.hr/Default.aspx?sec=4751|tytuł=Profil na stronie Zgromadzenia Chorwackiego|data dostępu=2012-07-20|język=hr}}</ref>.

W 2012 został wybrany na nowego przewodniczącego Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej<ref name="dnevno2"/>, stając się tym samym liderem opozycji. Zainicjowana przez niego Koalicja Patriotyczna zwyciężyła w [[wybory parlamentarne w Chorwacji w 2015 roku|wyborach parlamentarnych w 2015]], sam Tomislav Karamarko uzyskał poselską reelekcję<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.vecernji.hr/izbori2015/donosimo-pregled-svih-kandidata-koji-su-izborili-mjesto-u-saboru-1036319|tytuł=Donosimo pregled svih kandidata koji su izborili mjesto u Saboru|data=9 listopada 2015|opublikowany=vecernji.hr|język=hr|data dostępu=2015-11-09}}</ref>.

{{DEFAULTSORTSORTUJ:Karamarko, Tomislav}}