Wacław Taranczewski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Linki zewnętrzne: kat. |
37 |
||
Linia 3:
Ze sztuką awangardową zetknął się po 1918 roku, poznając prace ekspresjonistów skupionych w grupie [[Bunt (grupa artystyczna)|Bunt]], formistyczne obrazy [[Zbigniew Pronaszko|Zbigniewa Pronaszki]] i rzeźby [[August Zamoyski|Augusta Zamoyskiego]]. W 1921 wstąpił do Państwowej Szkoły Sztuk Zdobniczych w [[Poznań|Poznaniu]], gdzie kształcił się pod kierunkiem J. Bocheńskiego i J. Wronieckiego. W 1922 przeniósł się do [[Kraków|Krakowa]] by rozpocząć studia w [[Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie|Akademii Sztuk Pięknych]]. Trudności finansowe zmusiły go do powrotu do [[Poznań|Poznania]] i kontynuowania nauki w Szkole Sztuk Zdobniczych. 1923 powrócił jednak do Krakowa i ukończył pierwszy rok studiów. Wszedł zarazem w krąg oddziaływania [[futuryzm|futurystów]], nawiązał kontakty z awangardowymi twórcami, [[Leon Chwistek|Leonem Chwistkiem]] i Józefem Jaremą.
W 1925 trafił do pracowni [[Fryderyk Pautsch|Fryderyka Pautscha]], zaś od 1927 kształcił się pod kierunkiem [[Felicjan Szczęsny Kowarski|Felicjana Szczęsnego Kowarskiego]]. W 1929 wraz z Kowarskim przeniósł się do warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Na przełomie 1929 i 1930 z [[Paryż]]a przyjechał do [[Warszawa|Warszawy]] [[Tytus Czyżewski]]. Jego prace pobudziły warszawskie środowisko do uprawiania malarstwa kolorystycznego. 1931 Taranczewski ukończył studia i zadebiutował podczas II Salonu Instytutu Propagandy Sztuki w Warszawie. W 1933 wstąpił do reprezentującej kolorystyczną orientację [[Pryzmat (ugrupowanie artystyczne)|grupy Pryzmat]]. Indywidualne wystawy Taranczewskiego odbyły się w [[Poznań|Poznaniu]] (1932), 1936), [[Kraków|Krakowie]] (1934) i [[Warszawa|Warszawie]] (1938). W 1935 artysta odbył podróż do [[Paryż]]a. W 1937, wraz z [[Piotr Potworowski|Piotrem Potworowskim]] zwiedzał [[Grecja|Grecję]] i [[Włochy]]. W 1935 zajął się prowadzeniem w [[Poznań|Poznaniu]] galerii Salon 35. Otrzymał nagrodę Prezesa Rady Ministrów i [[Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (1918–1939)|Spraw Wewnętrznych]] w Salonie Malarskim 1937<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Przyznanie nagród na salonie malarskim 1937 r. w Instytucie Propagandy Sztuki | czasopismo = [[Gazeta Lwowska (1810-1939)|Gazeta Lwowska]] | strony = 1 | data = Nr 51 z 5 marca 1937 | url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/plain-content?id=40515}}</ref>.
W 1945 przyjął funkcję prezesa [[Związek Polskich Artystów Plastyków|Związku Polskich Artystów Plastyków]]; przyczynił się też do reaktywowania Szkoły Sztuk Zdobniczych (od 1946) Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych) i objął stanowisko dyrektora tej uczelni. Od 1948 do 1970 był [[profesor]]em Akademii Sztuk Pięknych w [[Kraków|Krakowie]]. Kierował tu Katedrą Malarstwa Dekoracyjnego. Za swą działalność artystyczną, pedagogiczną i organizacyjną został uhonorowany Nagrodą Miasta Poznania (1946), Nagrodą [[Fundacja Pamięci Johna Simona Guggenheima|Fundacji S. Guggenheima]] w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]] (1958), [[Nagroda Miasta Krakowa|Nagrodą Miasta Krakowa]] (1964) i Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1969).
| |||