Wodorotlenki: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji 45248597 autora 88.156.54.127 (dyskusja)
Linia 8:
* wodorotlenki amfoteryczne: [[wodorotlenek berylu|Be(OH)<sub>2</sub>]], [[wodorotlenek cynku|Zn(OH)<sub>2</sub>]], [[Wodorotlenek ołowiu(II)|Pb(OH)<sub>2</sub>]], [[wodorotlenek cyny|Sn(OH)<sub>2</sub>]], [[wodorotlenek glinu|Al(OH)<sub>3</sub>]], [[wodorotlenek antymonu(III)|Sb(OH)<sub>3</sub>]]; słabo rozpuszczalne w wodzie [[Amfoteryczność|związki amfoteryczne]]; W środowisku kwaśnym dysocjują na kation metalu oraz aniony OH<sup>−</sup>; w wodnym środowisku zasadowym na ogół na anion MO<small>n</small><sup>n−</sup> oraz [[jon hydroniowy|kationy H<sub>3</sub>O<sup>+</sup>]].
 
Charakter kwasowo-zasadowy wodorotlenków jest zależny od charakteru i energii [[wiązanie chemiczne|wiązania]] M–O (metal–[[tlen]]). Jeżeli metal ma niską elektroujemność (litowce, berylowce) to wizaniewiązanie określa się jako [[wiązanie jonowe|jonowe]], wodorotlenek ma charakter zasadowy i w pełni dysocjuje na jony OH<sup>−</sup>. Jeżeli wiązanie ma charakter [[wiązanie kowalencyjne|kowalencyjny]] wodorotlenek może mieć właściwości [[Amfoteryczność|amfoteryczne]] z przewagą zasadowych (np. Zn(OH)<sub>2</sub>), a nawet kwasowych (np. Ti(OH)<sub>4</sub>).
 
== Otrzymywanie wodorotlenków nieorganicznych ==