Zenon Klemensiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
RoodyAlien (dyskusja | edycje) m lit., WP:SK |
|||
Linia 7:
Jako oficer rezerwy brał udział w [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]], później uczestniczył w [[Tajne komplety|tajnym nauczaniu]] uniwersyteckim. W 1945 powrócił do pracy na UJ, w latach 1947–1952 kierował Katedrą Języka Polskiego, w roku akademickim 1947/1948 był dziekanem Wydziału Humanistycznego; przeszedł na emeryturę w 1961. Był związany także z innymi jednostkami naukowymi – Pracownią Słownika Polskiego XVI Wieku Instytutu Badań Literackich PAN (1953–1961), Pracownią Słownika Staropolskiego PAN (1956–1958 kierownik), Zakładem Językoznawstwa PAN w Krakowie (1958–1961 kierownik, 1958–1960 kierownik Pracowni Historii Języka Polskiego, 1960–1961 kierownik Pracowni Składni Historycznej), Ośrodkiem Badań Prasoznawczych w Krakowie (od 1961 kierownik Pracowni Językoznawczej, od 1965 przewodniczący Rady Naukowej). W latach 1945–1948 przewodniczył Sekcji Szkół Wyższych i Instytutów Naukowych [[Związek Nauczycielstwa Polskiego|Związku Nauczycielstwa Polskiego]].
W 1946 został powołany na członka-korespondenta Polskiej Akademii Umiejętności. Od 1954 był członkiem-korespondentem, a od 1961 członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk, w latach 1965–1968 zasiadał w Prezydium PAN, był członkiem władz Oddziału PAN w Krakowie (1957–1965 wiceprzewodniczący, od 1965 przewodniczący) oraz wiceprzewodniczącym Komitetu Językoznawstwa PAN (od 1961). Należał ponadto m.in. do [[Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego|Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego]] (1923–1949 sekretarz, od 1959 prezes) i Polskiego Towarzystwa Językoznawczego (1925 członek-założyciel, 1938–1949 sekretarz, 1950–1956 prezes); w latach 1958-1969 był redaktorem naczelnym czasopisma ''[[Język Polski]]''<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.jezyk-polski.pl/historia.html|tytuł=Historia czasopisma|opublikowany=jezyk-polski.pl|data dostępu=16 maja 2014}}</ref>, był wiceprezesem Związku Nauczycielstwa Polskiego. Wspólnie z [[Julian Aleksandrowicz|Julianem Aleksandrowiczem]], [[Walery Goetel|Walerym Goetlem]], [[Roman Ingarden|Romanem Ingardenem]] i [[Antoni Kępiński|Antonim Kępińskim]] zakładał pod koniec [[lata 50. XX wieku|lat 50.]] Krakowskie Towarzystwo Higieny Psychicznej. Został odznaczony m.in. [[Order Odrodzenia Polski|Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski]] (1954)<ref>{{Monitor Polski|rok=1954|numer=112|pozycja=1588}}</ref>, bułgarskim [[Order
Zginął w [[Katastrofa lotnicza na Policy|katastrofie lotniczej pod Zawoją]], spoczywa na [[Cmentarz Rakowicki|Cmentarzu Rakowickim]] w Krakowie, (kwatera M, rząd płn, miejsce 15).
Linia 59:
[[Kategoria:Ludzie związani z Tarnowem]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)]]
[[Kategoria:Odznaczeni
[[Kategoria:Polacy odznaczeni Orderem Cyryla i Metodego]]
[[Kategoria:Ofiary katastrof lotniczych w Polsce]]
[[Kategoria:Pochowani na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie]]
| |||