Stanisław Arczyński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m →Bibliografia: Prawidłowe cudzysłowy „” przy użyciu AWB |
m poprawa linków |
||
Linia 15:
|lata służby = [[1915]]-[[1959]]
|siły zbrojne = [[Armia Imperium Rosyjskiego]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojsko Polskie]]
|jednostki = [[1 Pułk Inżynieryjny (WP na Wschodzie)|1 Pułk Inżynieryjny]]<br /> [[3 Dywizja Piechoty Legionów]]<br /> [[2 Pułk Saperów Kaniowskich]]<br /> [[Ministerstwo Spraw Wojskowych]]<br /> [[Szkoła Podchorążych Saperów]]<br /> [[Wyższa Szkoła Inżynierii]]<br /> [[Centrum Wyszkolenia Saperów we Francji]]
|stanowiska = dowódca kompanii<br /> dowódca batalionu<br /> zastępca dowódcy pułku<br /> szef saperów M.S.Wojsk.<br /> komendant SPSap<br /> komendant WSInż.<br /> komendant CWSap<br /> dowódca saperów
|wojny i bitwy = [[I wojna światowa]]<br /> [[wojna polsko-ukraińska]]<br /> [[wojna polsko-bolszewicka]]<br /> [[II wojna światowa]]
Linia 28:
Stanisław Jan Arczyński urodził się 24 czerwca 1895 w Luboszewach. W latach 1907-1914 uczęszczał do gimnazjum w [[Warszawa|Warszawie]]. Po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]], wstąpił w 1915 do Aleksandrowskiej Szkoły Inżynierii w [[Kijów|Kijowie]]. Od 1916 do grudnia 1917 służył jako oficer w rosyjskim 4 Batalionie Saperów. Następnie wstąpił do [[I Korpus Polski w Rosji|I Korpusu Polskiego w Rosji]], w którym służył w 1 Baonie Pontonowym. Uczestniczył wówczas w walkach z bolszewikami. Po rozwiązaniu Korpusu był członkiem [[Polska Organizacja Wojskowa|Polskiej Organizacji Wojskowej]] i należał do organizacji [[Organizacja Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie”|„Zarzewie”]].
W listopadzie 1918 wstąpił do odrodzonego [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]]. Początkowo został dowódcą plutonu, a potem kompanii pontonowej w [[1 Pułk Inżynieryjny (WP na Wschodzie)|1 Pułku Inżynieryjnym]]. W 1919 brał udział w walkach o [[Lwów]] i [[Małopolska Wschodnia|Małopolskę Wschodnią]] jako dowódca grupy pontonowej w [[3 Dywizja Piechoty Legionów|3 Dywizji Piechoty Legionów]]. Następnie wraz ze swoim pododdziałem został przerzucony na północno-wschodni odcinek frontu, gdzie wyróżnił się szybkim wybudowaniem mostów na [[Świsłocz]]y i [[Niemen|Niemnie]], za co po wojnie odznaczono go [[Order Virtuti Militari|Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari]].
Po zakończeniu działań wojennych, przeszedł w 1921 kurs uzupełniający oficerów sztabu. Od 1922r do 1925 był dowódcą III batalionu w [[2 Pułk Saperów Kaniowskich|2 Pułku Saperów Kaniowskich]], a następnie do 1927r. zastępcą dowódcy tegoż pułku. W latach 1927-1929 dowodził [[Batalion Szkolny Saperów|Batalionem Szkolnym Saperów]] w Modlinie. W 1929 ukończył kurs dla oficerów sztabu saperów w [[Wyższa Szkoła Wojenna|Wyższej Szkole Wojennej]] w Warszawie. Do 5 grudnia 1934 był szefem saperów przy II wiceministrze spraw wojskowych. Otrzymał wówczas podziękowanie od I wiceministra spraw wojskowych gen. bryg. [[Tadeusz Kasprzycki|Tadeusza Kasprzyckiego]] za podniesienie poziomu wyszkolenia wojsk saperskich i sprawne kierowanie nimi podczas powodzi oraz odbudowę mostów, dróg i regulację rzek. Ze względu na swoje zasługi został mianowany komendantem [[Szkoła Podchorążych Saperów|Szkoły Podchorążych Saperów]]<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr.14 z 22 grudnia 1934r</ref>, a w 1936 został komendantem [[Wyższa Szkoła Inżynierii|Wyższej Szkoły Inżynierii]] w Warszawie. Funkcję tę sprawował do wybuchu [[kampania wrześniowa|wojny obronnej 1939]]
| |||