Jozue I Wielki: Różnice pomiędzy wersjami

|wikicytaty =

}}

 

Jozue był synem cesarza [[Jan I (cesarz Etiopii)|Jana I]]. Piastował funkcję zarządcy prowincji [[Godżam]], kiedy ojciec uczynił go następcą tronu w [[1674]] roku. Oficjalnie koronował się jednak dopiero w [[1693]], czyli w dziewiątym roku swojego panowania. Według relacji szkockiego podróżnika [[James Bruce (pisarz)|Jamesa Bruce'a]] bracia Jozuego byli uwięzieni na górze [[Amba Gyszien]], gdzie od czasów cesarza [[Fasiledes]]a tradycyjnie umieszczano męską część rodziny królewskiej, aby nie buntowała się przeciwko namaszczonemu na następcę bratu.

 

 

Cesarz rozładowywał istniejące w państwie napięcia natury religijnej pomiędzy odłamami kybat i teuahdo w [[Etiopski Kościół Ortodoksyjny|Kościele etiopskim]]. Choć ogłosił się zwolennikiem odłamu teuahdo, chciał sprowadzić ich zatarg do rangi sporu li tylko teologicznego, niezwiązanego w jakimkolwiek stopniu z polityką. Cesarz dążył do unifikacji systemu gospodarczego i administracyjnego.

 

Jozue I wprowadził zmiany na stanowiskach kościelnych, dworskich i dzielnicowych, tak aby ustanowiony został podległy mu aparat władzy. Około [[1689]] przeprowadził reorganizację ciała doradczego o nazwie mykyr biet. Jego członkowie wyrażali swoje zdanie na temat spraw państwowych w ustalonej kolejności od najmniej ważngo dostojnika do najważniejszego, czyli cesarza.

 

Jozue I zmusił władcę [[Massaua]] i [[Arkiko]] do prowadzenia handlu na dogodnych dla Etiopii warunkach. Wydał przepisy ściśle regulujące wysokość opłat [[cło|celnych]]. Według przepisów podatkowych Jozuego w każdym okręgu mogło się znajdować tylko jedno miejsce do pobierania cła. Zlikwidowana została w ten sposób samowola etiopskich możnowładców, którzy prowadzili ucisk fiskalny wobec swoich poddanych.

 

Cesarz Jozue I ufundował liczne klasztory i kościoły – między innymi klasztor Debre Byrhan Syllasie, który stał się jednym z ważniejszych ośrodków intelektualnych Etiopii. Sam Jozue rezydował w [[Fasil Ghebbi]].

 

Jozue uczynił następcą swojego syna, [[Tekle Hajmanot I|Tekle Hajmanota]]. Zwolennicy odłamu kybat z Godżamu usiłowali zapewnić sobie szybki powrót do władzy i weszli z Tekle Hajmanotem w spisek mający na celu detronizację Jozuego. Na wieść o spisku władca wezwał do siebie syna, jednak ten nie stawił się przed ojcem. Obawiał się uwięzienia i mianowania następcą swojego brata [[Dawid III|Dawida III]]. Aby uniknąć rozlewu krwi, Jozue abdykował i udał się do klasztoru na jednej z wysp [[Tana (jezioro)|jeziora Tana]]. Tekle Hajmanot jako władca ogłosił się wyznawcą odłamu kybat, co poskutkowało odwołaniem abdykacji ojca i rzuceniem klątwy na syna. Wojska podległe Tekle Hajmanotowi przedostały się na wyspę i zgładziły Jozuego.

 

* James Bruce, Travels to Discover the Source of the Nile (1805 edition), vol. 3, pp. 449–451.

* Andrzej Bartnicki: Historia Etiopii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydaw., 1987, s. 177-184.

* Marcus, Harold G. 1994. A History of Ethiopia. Berkeley: University of California Press.

 

{{władca|

}}

 

[[Kategoria:Urodzeni w 1654]]