Niewolnictwo w Stanach Zjednoczonych: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
CommonsDelinker zamienia link do pliku z Slave_Auction_Block,_Fredericksburg,_VA.jpg na [[Image:Slave_Auction_Block,_Fredericksburg,_Virginia_-_Stierch.jpg|Slave_Auctio |
→Wojna secesyjna: dr. |
||
Linia 48:
Możliwość zniesienia niewolnictwa zarysowała się po secesji Południa i rozpoczęciu [[wojna secesyjna|wojny]] w 1861. Południe zdecydowało się na wojnę dla ochrony południowych instytucji, z których jedną z ważniejszych było niewolnictwo.
Gdy pod koniec maja 1861 r. napłynęli do Fortecy Monroe na wybrzeżu Wirginii pierwsi czarni uciekinierzy, jej komendant, gen. Benjamin Franklin Butler, pomysłowo postanowił uznać ich za ''[[przemyt|kontrabandę wojenną]]'' co oznaczało odmowę wydania ich właścicielom. Pod wpływem podjętej przez Butlera akcji Kongres na początku sierpnia 1861 r. uchwalił ustawę o konfiskacie dóbr osób, które przyłączyły się do rebelii anulującą obowiązujące od 1850 r. [[Ustawa o zbiegłych niewolnikach|prawo o zbiegostwie]], nakładające na władze federalne obowiązek współdziałania z właścicielami niewolników w razie ucieczki tych ostatnich. Zakaz zwrotu powtórzono 13 marca 1862. Zbiegowie traktowani byli jako ''skonfiskowani'', poza tym ich status pozostawał otwarty<ref>[http://www.freedmen.umd.edu/conact1.htm ''The First Confiscation Act''] z 6 sierpnia 1861. [[Krzysztof Michałek]], ''Na drodze ku potędze'', Warszawa 1991, s. 43. Konstytucja w [[5. poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych|5 Poprawce]] zabrania [[konfiskata|konfiskat]], a w art.3.3 w ramach kary za zdradę dozwala jedynie na [[sekwestr]] mienia skazanego na okres jego życia. Wykorzystano zatem uprawnienie Kongresu z art. 1.8.11 do wydawania przepisów o [[zdobycz wojenna|prawie do łupu]] na lądzie i wodach.</ref>
Dowodzący wojskami Unii w zachodnich stanach gen. [[John Frémont]] proklamował 30 sierpnia 1861 r. zniesienie niewolnictwa na obszarze Missouri. Prezydent [[Abraham Lincoln]] polecił wkrótce Frémontowi odwołanie tej decyzji, a po jego opozycji sam ją anulował. 3 kwietnia 1862 r. inny dowódca, gen. David Hunter, ogłosił decyzję o uwolnieniu niewolników znajdujących się w obozach Unii. 9 maja wydał zaś proklamację emancypacji w stosunku do niewolników z Georgii, Florydy i Karoliny Południowej. Również tę proklamację odwołał prezydent<ref>Tamże, s. 44. [http://www.nps.gov/fopu/learn/historyculture/david-hunter.htm Fort Pulaski National Monument: General David Hunter], [http://www.drbronsontours.com/bronsongeneraldavidhunter.html General David Hunter (July 21, 1802 – February 2, 1886)].</ref>.
| |||
