Erich Raeder: Różnice pomiędzy wersjami

'''Erich Johann Albert Raeder''' (ur. 24 kwietnia 1876 w [[Wandsbek (okręg administracyjny Hamburga)|Wandsbek]], zm. 6 listopada 1960 w [[Kilonia|Kilonii]]) – niemiecki oficer marynarki w stopniu [[Grossadmiral|wielkiego admirała]], jeden z wysokich rangą przywódców wojskowych [[III Rzesza|III Rzeszy]]. Raeder uzyskał stopień wielkiego admirała (''[[Grossadmiral|Großadmiral]]'') w 1939, będąc pierwszą osobą osiągającą taki stopień wojskowy w czasie wojny od czasu admirała [[Alfred von Tirpitz|Alfreda von Tirpitza]]. Raeder dowodził morskimi siłami zbrojnymi Niemiec (''[[Kriegsmarine]]'') w pierwszej połowie [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Został odsunięty od obowiązków w 1943, kiedy to jego miejsce zajął admirał [[Karl Dönitz]]. [[Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze]] skazał Raedera na karę dożywotniego więzienia, z którego jednak został zwolniony w 1955 na skutek problemów zdrowotnych.

Pomimo tej trudnej rywalizacji otrzymał awans do stopnia Wielkiegowielkiego Admirałaadmirała (''[[Grossadmiral|Großadmiral]]'') w 1939 r. Pod koniec tego roku zaproponował [[kampania norweska 1940|inwazję]] na [[Dania|Danię]] oraz [[Norwegia|Norwegię]] w celu uzyskania portów poza zasięgiem lotnictwa brytyjskiego umożliwiających dostęp do [[Morze Północne|Morza Północnego]]. Operacje te skończyły się sukcesem, aczkolwiek straty, które poniosła marynarka niemiecka były relatywnie wysokie.