Zamach stanu w Iranie (1953): Różnice pomiędzy wersjami

 

Pierwsza próba puczu nie udała się z powodu braku większego odzewu armii, a premier wezwał swoich zwolenników do rozejścia się do domu. Zahedi wykorzystał sytuację i nawiązał kontakt z częścią radykalnych islamistów. Plan puczu zakładał odegranie przez agentów podszywających się pod działaczy [[Partia Tude|partii Tude]] próby komunistycznego przewrotu. Agenci wyszli na ulice i dokonywali aktów chuligaństwa w dzielnicach biznesowych. Zahedi jeszcze 19 sierpnia skierował wojsko mające stłumić wystąpienie rzekomych komunistów oraz obalić ''sympatyzujący'' z nimi rząd<ref name=shah>Milani, Abbas (2011-01-04). ''The Shah''. ISBN 9780230115620.</ref>. W obronie rządu wystąpili cywilni zwolennicy Frontu Narodowego i bojówki partii Tude<ref>[http://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/tehranbureau/2009/08/history-used-and-abused.html "History Used and Abused". FRONTLINE : Tehran Bureau. 1993.]</ref>. W starciach ulicznych zginęło od 300 do 800 osób<ref>Steven R. Ward (2009). ''Immortal: A Military History of Iran and Its Armed Forces''. Georgetown University Press. s. 189. ISBN 978-1-58901-587-6.</ref><ref>[http://www.systemicpeace.org/warlist.htm "CSP—Major Episodes of Political Violence, 1946–2008". Systemic Peace.]</ref>.

 

== Następstwa ==