Hector Berlioz: Różnice pomiędzy wersjami

'''Louis Hector Berlioz''' (ur. [[11 grudnia]] [[1803]] w [[La Côte-Saint-André]] k. [[Grenoble]], zm. [[8 marca]] [[1869]] w [[Paryż]]u) – [[Francja|francuski]] [[kompozytor]], twórca [[symfonia|symfonii]] [[romantyzm|romantycznej]], [[prekursor]] nowoczesnej [[Kolorystyka (muzyka)|kolorystyki]], którego twórczość nadała kierunek rozwoju XIX-wiecznej symfonice; pisarz i [[krytyka muzyczna|krytyk muzyczny]].

 

Ojciec Berlioza, doktor medycyny, przeznaczył syna do zawodu lekarskiego i początkowo nie przeszkadzał rozwijaniu wyraźnych zdolności muzycznych chłopca. 12-letni Berlioz śpiewał, grał na flecie, gitarze, uczył się harmonii, zaczynał nawet komponować. W 1821 został wysłany do Paryża do Szkoły Medycznej; dwa lata później rozpoczął systematyczne studia kompozytorskie u J. F. Lesueura, decydując się na porzucenie medycyny. Kontynuował naukę (1826–1828) w konserwatorium: harmonię i kontrapunkt u A. Reichy, kompozycję nadal u Lesueura. W 1829 powstała kantata oparta na scenach z Fausta, którą następnie kompozytor przerobił (1846) na „operę koncertową” ''Potępienie Fausta'' (''La Damnation de Faust''). W 1830 Berlioz napisał jedno ze swych największych dzieł, programową ''[[Symfonia fantastyczna|Symfonię fantastyczną]]''. Za symfonię ''Harold w Italii'' (1834) [[Niccolò Paganini|Paganini]] przesłał Berliozowi podarunek w postaci 20 000 franków.