Droga krajowa nr 28 (Polska): Różnice pomiędzy wersjami

Już od czasów średniowiecza szlak ten stanowił ważną oś komunikacyjną i osadniczą dla przybyszów ze [[Śląsk]]a i [[Morawy|Moraw]]. [[Kazimierz III Wielki]] zakładał miasta i wsie na [[prawo magdeburskie|prawie niemieckim]] u podnóża Beskidów oraz granicy ze [[Śląsk]]iem; wokół [[Myślenice|Myślenic]], [[Tymbark]]u, [[Grybów|Grybowa]], [[Ciężkowice|Ciężkowic]], a także w dorzeczu [[Soła|Soły]], [[Ropa (dopływ Wisłoki)|Ropy]], [[Wisłok]]i oraz na pograniczu z Rusią Czerwoną; [[Gorlice]], [[Biecz]], [[Jasło]], [[Krosno]], [[Rymanów]], [[Sanok]], aż za Przemyśl. Wśród osadników był znaczny odsetek Niemców. Sąsiadującą z Małopolską [[Ruś Czerwona|Ruś Czerwoną]] zamieszkiwało w średniowieczu sporo Niemców, i to w zwartych nieraz skupiskach. Według historyka [[Marcin Bielski|Marcina Bielskiego]] ([[1551]]) osiedlanie niemieckich kolonistów przypisywano już [[Bolesław I Chrobry|Bolesławowi Chrobremu]]. "A dlatego je (Niemców) Bolesław tam osadzał, aby bronili granic od [[Królestwo Węgier|Węgier]] i [[Księstwo halicko-wołyńskie|Rusi]]; ale że był lud gruby, niewaleczny, obrócono je do roli i do krów, bo sery dobrze czynią, zwłacza w [[Spisz|Spiżu]] i na [[Pogórze Środkowobeskidzkie|Pogórzu]], drudzy też kądziel dobrze przędą i przetoż płócien z Pogórza u nas bywa najwięcej"<ref>[[Władysław Sarna]]. Opis powiatu krośnieńskiego pod względem geograficzno-historycznym. Przemyśl. 1898. str. 26.</ref>. W roku [[1582]] kronikarz [[Maciej Stryjkowski]] napisał, że niemieccy chłopi osadzeni pod [[Przeworsk]]iem, [[Przemyśl]]em, [[Sanok]]iem, i [[Jarosław]]iem są "dobrymi rolnikami"<ref>[[Maciej Stryjkowski]]. "Kronika polska, litweska, etc." [[1582]]. Zbiór dziejopisów polskich. t.II. Warszawa. [[1766]]. str. 399</ref>. W pracy o analizie porównawczej języka wsi okolic [[Krosno|Krosna]] i [[Łańcut]]a, niemiecki historyk prof. Schwarz wyraził opinię, że podobne zjawiska z dziedziny lingwistyki występowały w niemieckich "[[wyspa językowa|wyspach językowych]]" około [[Gliwice|Gliwic]], [[Bielsko-Biała|Bielska-Białej]]<ref>[[Wilamowice]] Stare i Nowe (Wilmesau), [[Pisarzowice (powiat bielski)|Pisarzowice]] (Schreibersdorf), [[Kozy]] (Seibersdorf), [[Hałcnów (Bielsko-Biała)|Hałcnów]] (Alzen), [[Lipnik (Bielsko-Biała)|Lipnik]] (Kunzendorf), [[Komorowice (Bielsko-Biała)|Komorowice]] (Bertholdsdorf), [[Łodygowice]] (Ludwigsdorf) [w:] [[Barbara Czopek-Kopciuch]]. Adaptacje niemieckich nazw miejscowych w języku polskim. PAN IJP. Kraków. 1995. {{ISBN |83-85579-33-8}} str. 10</ref>, a także na pograniczu śląsko-morawskim w okolicach [[Osoblaha|Osoblahy]] i [[Biała (powiat Opawa)|Białej]]. Stwierdza tym samym, że to południowa część Górnego [[Śląsk]]a była strefą wyjściową dla XIV i XV-wiecznej kolonizacji w pasie podkarpackim<ref>Ernst Schwarz. Von den [[Głuchoniemcy|Walddetschen]] [...], 1960, strony 153-156)</ref>.