Medaliści igrzysk olimpijskich w narciarstwie alpejskim: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m szablon |
→Medaliści chronologicznie: poprawa linków |
||
Linia 18:
== Medaliści chronologicznie ==
=== Kombinacja ===
[[Kombinacja alpejska|Kombinacja]] po raz pierwszy znalazła się w programie olimpijskim podczas [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1936|igrzysk w Garmisch-Partenkirchen]]. Była to pierwsza konkurencja alpejska rozgrywana w ramach igrzysk olimpijskich<ref name=komb36>{{Cytuj stronę|url=http://www.deutschlandfunk.de/vor-75-jahren-winterspiele-unterm-hakenkreuz.1346.de.html?dram:article_id=196206|tytuł=Vor 75 Jahren: Winterspiele unterm Hakenkreuz|opublikowany=deutschlandfunk.de|język=de|data dostępu=2016-12-31|data=6 lutego 2011|autor=Gerd Michalek}}</ref>. Zawody w kombinacji rozegrano również podczas [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1948|kolejnych igrzysk]], przeprowadzonych w 1948 roku w Sankt Moritz, a następnie wyłączono tę konkurencję z programu olimpijskiego. Kombinacja powróciła w roku 1988 podczas [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1988|igrzysk w Calgary]] i była rozgrywana w niezmiennej formie do roku 2006. Począwszy od 2010 roku, w związku z utworzeniem przez [[Międzynarodowa Federacja Narciarska|Międzynarodową Federację Narciarską]] nowej konkurencji, w ramach igrzysk olimpijskich przeprowadza się konkurs w [[Superkombinacja|superkombinacji]]<ref name=super>{{Cytuj stronę|url=http://sport.wp.pl/kat,1829,title,ZIO-2010-superkombinacja-zastapi-kombinacje-alpejska,wid,8714566,wiadomosc.html|tytuł=ZIO 2010: superkombinacja zastąpi kombinację alpejską|opublikowany=sport.wp.pl|data dostępu=2016-12-31|data=2 lutego 2007}}</ref>.
Najwięcej medali w kombinacji mężczyzn zdobył [[Ivica Kostelić]], w dorobku którego znalazły się trzy srebrne medale zdobyte w latach 2006–2014. Ponadto trzech zawodników zdobyło po jednym złotym i jednym srebrnym medalu – [[Kjetil André Aamodt]], [[Lasse Kjus]] i [[Bode Miller]]. Podczas [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1994|igrzysk w Lillehammer]] wszystkie medale w tej konkurencji zdobyli reprezentanci Norwegii – Lasse Kjus (złoty), Kjetil André Aamodt (srebrny) i [[Harald Christian Strand Nilsen]] (brązowy)<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.sports-reference.com/olympics/sports/ASK/mens-combined.html|tytuł=Alpine Skiing Men's Combined Medalists|opublikowany=sports-reference.com|język=en|data dostępu=2017-01-01}}</ref>.
Linia 95:
=== Zjazd ===
Pierwsze zawody olimpijskie w [[Bieg zjazdowy|zjeździe]] odbyły się podczas [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1948|igrzysk w 1948]] w Sankt Moritz<ref name=sr1948>{{Cytuj stronę|url=http://www.sports-reference.com/olympics/winter/1948/ASK/|tytuł=Alpine Skiing at the 1948 Sankt Moritz Winter Games|opublikowany=sports-reference.com|język=en|data dostępu=2017-01-01}}</ref>. Konkurencja ta była częścią wszystkich zimowych igrzysk olimpijskich w latach 1948–2014<ref name=zjazdM>{{Cytuj stronę|url=http://www.sports-reference.com/olympics/sports/ASK/mens-downhill.html|tytuł=Alpine Skiing Men's Downhill Medalists|opublikowany=sports-reference.com|język=en|data dostępu=2017-01-01}}</ref>.
Pięciu zawodników zdobyło w zjeździe po dwa medale olimpijskie. Dokonali tego: [[Bernhard Russi]] (złoto i srebro), [[Lasse Kjus]] i [[Peter Müller (narciarz alpejski)|Peter Müller]] (obaj dwa razy srebro) oraz [[Franck Piccard]] i [[Guy Périllat]] (obaj srebro i brąz). W 1948 roku przyznano dwa brązowe medale – trzecie miejsce ex aequo zajęli [[Karl Molitor]] i [[Rolf Olinger|Ralph Olinger]]. Był to jedyny przypadek w tej konkurencji, że przyznano cztery medale olimpijskie{{r|zjazdM}}.
Linia 222:
=== Slalom ===
Zawody w
Najbardziej utytułowanym alpejczykiem w slalomie mężczyzn jest [[Alberto Tomba]], który w latach 1988–1994 zdobył w tej konkurencji trzy medale olimpijskie – jeden złoty i dwa srebrne. Ponadto jeszcze trzech zawodników dwukrotnie stanęło na podium olimpijskim w slalomie. Byli to: [[Phil Mahre|Phillip Mahre]] (złoto i srebro), [[Benjamin Raich]] (złoto i brąz) oraz [[Gustav Thöni]] (dwa razy srebro). Podczas [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2006|igrzysk w Turynie]] wszystkie medale w tej konkurencji zdobyli reprezentanci Austrii – Benjamin Raich (złoty), [[Reinfried Herbst]] (srebrny) i [[Rainer Schönfelder]] (brązowy){{r|slalomM}}.
Linia 347:
=== Slalom gigant ===
Rywalizacja olimpijska w [[Slalom gigant|slalomie gigancie]] po raz pierwszy odbyła się podczas [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1952|igrzysk w Oslo]] w 1952 roku. Wówczas konkurencja ta zastąpiła dotychczas rozgrywaną kombinację alpejską<ref name=sr1952>{{Cytuj stronę|url=http://www.sports-reference.com/olympics/winter/1952/ASK/|tytuł=Alpine Skiing at the 1952 Oslo Winter Games|opublikowany=sports-reference.com|język=en|data dostępu=2017-01-01}}</ref>. Zawody w slalomie gigancie były rozgrywane na wszystkich kolejnych zimowych igrzyskach<ref name=gigantM>{{Cytuj stronę|url=http://www.sports-reference.com/olympics/sports/ASK/mens-giant-slalom.html|tytuł=Alpine Skiing Men's Giant Slalom Medalists|opublikowany=sports-reference.com|język=en|data dostępu=2017-01-01}}</ref>.
Jedynym zawodnikiem, który zdobył tytuł mistrza olimpijskiego w slalomie gigancie i ten obronił na kolejnych igrzyskach, jest [[Alberto Tomba]], który zwyciężył w 1988 i 1992 roku. Pozostaje również jedynym alpejczykiem z dwoma złotymi medalami w slalomie gigancie. Ponadto jeszcze pięciu zawodników zdobyło po dwa medale olimpijskie w tej konkurencji. Byli to: [[Stephan Eberharter]] (złoto i srebro), [[Hermann Maier]] i [[Ingemar Stenmark]] (obaj złoto i brąz) oraz [[Josef Stiegler]] i [[Andreas Wenzel]] (obaj srebro i brąz). Podczas [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1956|igrzysk w Cortina d’Ampezzo]] wszystkie medale w tej konkurencji zdobyli reprezentanci Austrii – [[Toni Sailer]] (złoty), [[Andreas Molterer]] (srebrny) i [[Walter Schuster]] (brązowy){{r|gigantM}}.
Linia 466:
=== Supergigant ===
[[Supergigant]] po raz pierwszy w ramach igrzysk olimpijskich został rozegrany w 1988 roku, podczas [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1988|igrzysk w Calgary]]<ref>{{Cytuj stronę|url=https://www.olympic.org/calgary-1988|tytuł=Calgary 1988 Winter Olympics - results & video highlights|opublikowany=olympic.org|język=en|data dostępu=2017-01-01}}</ref>. Konkurencja ta organizowana była również podczas wszystkich kolejnych zimowych igrzysk olimpijskich<ref name=superM>{{Cytuj stronę|url=http://www.sports-reference.com/olympics/sports/ASK/mens-super-g.html|tytuł=Alpine Skiing Men's Super G Medalists|opublikowany=sports-reference.com|język=en|data dostępu=2017-01-01}}</ref>.
Najbardziej utytułowanym narciarzem alpejskim w supergigancie jest [[Kjetil André Aamodt]], w dorobku którego w latach 1992–2006 znalazły się cztery medale olimpijskie – trzy złote i jeden brązowy. Jeszcze trzech zawodników zdobyło po dwa medale olimpijskie w tej konkurencji – [[Hermann Maier]] (złoty i srebrny) oraz [[Andrew Weibrecht]] i [[Bode Miller]] (obaj srebrny i brązowy). Dwukrotnie zdarzyło się, że przyznano po dwa medale tego samego kruszcu w trakcie jednych igrzysk. W [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1998|1998]] roku w Nagano rozdano dwa srebrne medale (drugą pozycję zajęli ex aequo [[Hans Knauß]] i [[Didier Cuche]]), a w [[Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2014|2014]] roku w Soczi dwa brązowe medale (na trzecim stopniu podium stanęli Bode Miller i [[Jan Hudec]]){{r|superM}}.
| |||