Nikołaj Puchow: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
StankoBot (dyskusja | edycje)
m →‎Życiorys: ortografia, poprawa linków przy użyciu AWB
Linia 2:
 
== Życiorys ==
Ukończył szkołę średnią, 1916 rozpoczął służbę w [[Armia Imperium Rosyjskiego|rosyjskiej armii]], skończył szkołę podoficerską i brał udział w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]] na [[Front Północny (rosyjski)|Froncie Północnym]] jako dowódca zwiadu konnego pułku. W 1918 wstąpił do [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]], uczestniczył w [[wojna domowa w Rosji|wojnie domowej w Rosji 1918-1920]] na [[Front Południowy (radziecki)|Froncie Południowym]] i Zachodnim oraz w walkach z "bandami" w Górnym Ałtaju jako adiutant pułku i szef sztabu brygady piechoty i dywizji piechoty. W latach 1924-1929 dowodził pułkiem piechoty, 1926 ukończył kursy doskonalenia kadry dowódczej Armii Czerwonej „Wystrieł” im. Kominternu, w marcu 1930 został wykładowcą szkoły wojskowej, potem kierownikiem jednego z kursów na kursach „Wystrieł”. Ukończył kursy doskonalenia kadry dowódczej przy Wojskowej Akademii Mechanizacji i Motoryzacji Armii Czerwonej im. Stalina i w styczniu 1935 został wykładowcą tej akademii, od lipca 1936 był pomocnikiem naczelnika, a od marca 1938 naczelnikiem szkoły wojskowej w [[Charków|Charkowie]], od kwietnia 1939 wykładał w Akademii Wojskowo-Gospodarczej Armii Czerwonej. W styczniu 1941 został szefem wydziału Akademii Intendenckiej Armii Czerwonej, od 1941 należał do [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego|WKP(b)]], od czerwca 1941 dowodził 304 Dywizją Piechoty na [[Front Południowo-Zachodni (radziecki)|Froncie Południowo-Zachodnim]], a od stycznia 1942 do końca [[Wielka Wojnawojna Ojczyźnianaojczyźniana|wojny]] 13 Armią wchodzącą kolejno w skład Frontów: Południowo-Zachodniego, [[Front Briański|Briańskiego]], [[Front Centralny|Centralnego]] i [[1 Front Ukraiński|1 Ukraińskiego]].
 
Dowodzona przez niego armia uczestniczyła w operacji woronesko-woroszyłowgradzkiej, woronesko-kastorneńskiej i małoarchangielskiej, w [[Bitwa na Łuku Kurskim|bitwie pod Kurskiem]], [[bitwa o Dniepr|bitwie o Dniepr]], następnie w operacji żytomiersko-berdyczowskiej, rówieńsko-łuckiej, proskurowsko-czerniowieckiej, [[operacja lwowsko-sandomierska|lwowsko-sandomierskiej]], [[operacja wiślańsko-odrzańska|wiślańsko-odrzańskiej]], [[operacja górnośląska|górnośląskiej]], [[operacja dolnośląska|dolnośląskiej]], [[Operacja berlińska|berlińskiej]] i [[operacja praska|praskiej]]. Na czele armii gen. Puchow brał udział w zajmowaniu m.in. [[Owrucz]]a, [[Korosteń|Korostenia]], [[Nowogród Wołyński|Nowogrodu Wołyńskiego]], [[Sarny|Sarn]], [[Łuck]]a, [[Kielce|Kielc]], [[Essen]], [[Brandenburg an der Havel|Brandenburga]] i [[Praga|Pragi]]. Po zakończeniu wojny nadal dowodził 13 Armią, w czerwcu 1946 został dowódcą 8 Zmechanizowanej Armii [[Karpacki Okręg Wojskowy|Karpackiego Okręgu Wojskowego]], w lutym 1948 dowódcą wojsk [[Odeski Okręg Wojskowy (radziecki)|Odeskiego Okręgu Wojskowego]], w 1953 dowódcą wojsk [[Północnokaukaski Okręg Wojskowy (ZSRR)|Północnokaukaskiego Okręgu Wojskowego]], w listopadzie 1953 Zachodniosyberyjskiego, a w 1956 [[Syberyjski Okręg Wojskowy|Syberyjskiego Okręgu Wojskowego]]. W 1952 ukończył wyższe kursy akademickie przy Wyższej Akademii Wojskowej im. Woroszyłowa. W czerwcu 1957 został głównym doradcą wojskowym przy Rumuńskiej Armii Ludowej. Był deputowanym do [[Rada Najwyższa ZSRR|Rady Najwyższej ZSRR]] 3 i 4 kadencji. Napisał „Gody Ispytanii” (wyd. 1959). Został pochowany na [[Cmentarz Nowodziewiczy|Cmentarzu Nowodziewiczym]].