Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Buczaczu: Różnice pomiędzy wersjami

Kościół zbudowany z cegieł na planie [[krzyż]]a. Z zewnątrz jest otynkowany. W narożach obniżonej [[kruchta|kruchty]] znajdują się kręte schody prowadzące na [[empora|emporę]]. [[Fasada]] główna jest flankowana podwójnymi [[pilaster|pilastrami]] z głowicami [[porządek kompozytowy|kompozytowymi]]. Pośrodku znajduje się [[portal]] wejściowy. Na portalu widnieje napis: „Chcąc Potockich Pilawa mieć trzy krzyże całe / Dom Krzyżowy na Boską wybudował chwałę”. Fasada kościoła jest, zwieńczona półokrągłym [[tympanon]]em, w którym umieszczono kopię obrazu [[Madonna Sykstyńska]] [[Rafael Santi|Rafaela Santi]], znajdującego się w [[Galeria Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie|Galerii Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie]]. Według legendy kopia jest dziełem [[Edward Śmigły-Rydz|Edwarda Śmigłego-Rydza]]. Pośrodku znajduje się [[portal]] wejściowy. Na portalu widnieje napis: „Chcąc Potockich Pilawa mieć trzy krzyże całe / Dom Krzyżowy na Boską wybudował chwałę”.

[[Adam Bochnak]] przypisał projekt ołtarza głównego [[Piotr Polejowski|Piotrowi Polejowskiemu]] na podstawie jego podobieństwa do ołtarza w [[Kościół Franciszkanów w Przemyślu|kościele Franciszkanów]] w [[Przemyśl]]u<ref name=JO25>Jan K. Ostrowski, ''Kościół parafialny p. w. Wniebowzięcia Najświętszej Panny Marii w Buczaczu'', cz. I, t. 1, s. 25.</ref>.

[[Jan Ostrowski (historyk)|Jan K. Ostrowski]] przypuszczał, iż wystrój rzeźbiarski kościoła lestjest dziełem warsztatu Pinsla, w skład którego wchodziło przynajmniej trzech snycerzówsnycerzy. Główną postacią był anonimowy współpracownik Pinzla (nieco żartowliwieżartobliwie określony badaczem jako "Przyjaciel„Przyjaciel Pinsla"Pinsla”, lub "Amico„Amico di Pinsel"Pinsel”),<ref name=JO85/> który najprawdopodobniej wykonał także figury dużych aniołów z ołtarza głównego w kościele w Hodowicy<ref>Jan K. Ostrowski, ''Kościół parafialny p.w. Wszystkich Świętych w Hodowicy'' [w] ''Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego,'' Kraków, «Secesja» 1993, cz. I, t. 1, 364 il., s. 37, il. 83-131. {{ISBN|83-85739-09-2}}.</ref><ref>[[Piotr Krasny]] i [[Jakub Sito]] mają odmienne zdanie</ref><ref>Piotr Krasny, Jakub Sito, ''[http://digi.ub.uni-heidelberg.de/diglit/skw2003/0188?sid=c67cb990690a8543cacc19c1d0ec6163 "Pan„Pan Piotr Polejowski snycyrz lwowski"lwowski” i jego dzieła w kościele Franciszkanów w Przemyślu]'' [w] ''Sztuka Kresów Wschodnich: materiały sesji naukowej,'' 2003, nr 5, s. 186 (przyp.). [dostęp 2016-12-15]</ref>. Drugą indywidulnośćosobą - to snycerz, który wykonał figury w ołtarzach bocznych (także w cerkwi Pokrowy w Buczaczu).<ref name=JO86>Jan K. Ostrowski, ''[http://digi.ub.uni-heidelberg.de/diglit/skw1994/0089?sid=948afcf58c0ea22bc6196af1f12849bb Z problematyki warsztatowej i atrybucyjnej rzeźby lwowskiej w. XVIII]'', s. 86. [dostęp 2017-01-17].</ref><ref group = uwaga>Jan K. Ostrowski uważał, że nie jest możliwie by autor rzeźb w [[Beresteczko|Beresteczku]] i [[Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny i św. Mikołaja w Łopatynie|Łopatynie]] był jednocześnie twórcą licznych dzieł, którzy można zgrupować wokół figur z ołtarza głównego w kościele w Buczaczu. Także on z braku danych na temat pobytu w Buczaczu [[Franciszek Olędzki|Franciszka Olędzkiego]] odrzucił hipotezę [[Zbigniew Hornung|Zbigniewa Hornunga]], że jego można uważać za autora figur z ołtarza głównego w kościele</ref><ref>Jan K. Ostrowski, ''[http://digi.ub.uni-heidelberg.de/diglit/skw1994/0086?sid=948afcf58c0ea22bc6196af1f12849bb Z problematyki warsztatowej i atrybucyjnej rzeźby lwowskiej w. XVIII]'', s. 84. [dostęp 2016-01-17].</ref> Trzecim snycerzem warsztatu Pinsla był najprawdopodobniej [[Antoni Sztyl]].<ref name=JO86/>.

[[Andrzej Betlej]] uważa, iż [[Maciej Polejowski|Maciejewi Polejowskimu]] błędnebłędnie w starszej literaturze przypisywali struktury ołtarzy bocznych w kościele parafialnym w Buczaczu<ref>[[Andrzej Betlej]], ''[http://archiv.ub.uni-heidelberg.de/artdok/2982/1/Betlej_Polejowski_Maciej_2003.pdf Polejowski Maciej]'' [w] ''Słownik Artystów Polskich'', t. 7, Warszawa, 2003, s. 376.</ref>.

[[Jakub Sito]] przypisuje [[Sebastian Fesinger|Sebastianowi Fesingeru]] rzeźby z ołtarza [[Juda Tadeusz Apostoł|św. Tadeusza]] przy lewem łuku tęczowym oraz datuje go na lata 1745–1750<ref>[[Andrzej Betlej]], ''[http://digi.ub.uni-heidelberg.de/diglit/betlej2010/0454/scroll?sid=a6774798f010f0b51510f92006d966e6 Sibi, deo, posteritati: Jabłonowscy a sztuka w XVIII wieku],'' Kraków, 2010, s. 125–126. {{ISBN|978-83-61033-38-7}}. [dostęp 2016-12-02]</ref>. Jan K. Ostrowski uważał, że figury w tym ołtarzu tworzą grupę znacznie słabsze oraz archaiczne pod względem stylistycznym od pozostałych rzeźb w kościele.<ref name=JO25/>.