Zofia Jerzmanowska: Różnice pomiędzy wersjami

Urodzona w Warszawie, tam też zdała maturę (1924) i rozpoczęła studia na wydziale chemicznym Politechniki Warszawskiej{{r|Orlo}}. Pracę dyplomową obroniła w 1929 otrzymując tytuł inżyniera chemika<ref name=autob>{{Cytuj stronę | url = http://www.wiw.pl/wielcy/kwartalnik/JerzmanowskaZofia_01.asp | tytuł = Autobiografia Zofii Jerzmanowskiej | autor = Zofia Jerzmanowska | data dostępu = 2017-03-19}}</ref>. Naukę kontynuowała na wydziale farmacji [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]]. Równocześnie pracowała jako asystentka w Katedrze Chemii Organicznej Politechniki Warszawskiej. Po ukończeniu studiów i uzyskaniu tytułu magistra farmacji, rozpoczęła pracę we Lwowie, na wydziale matematyczno-przyrodniczym tamtejszego uniwersytetu. Tam też napisała i obroniła doktorat w zakresie chemii (praca: ''O pewnych przemianach kwasu etylenoczterokarboksylowego''). Od 1935 zajęła się [[Fitochemia|fitochemią]] (badaniem związków występujących w świecie roślinnym), była to wówczas zupełnie nowa dziedzina chemii{{r|autob}}. W 1938 odbyła 8-miesięczny staż w tej dziedzinie na Uniwersytecie Wiedeńskim{{r|Orlo}}. Habilitowała się w roku 1938 (praca: ''O hyperynie glikozydzie [[Dziurawiec|dziurawca]]''). Po habilitacji kontynuowała pracę w Politechnice Warszawskiej. Podczas II wojny światowej brała udział w tajnym nauczaniu ucząc chemii organicznej. W trakcie Powstania[[Powstanie Warszawskiegowarszawskie|powstania warszawskiego]] trafiła do Pruszkowa[[Dulag 121 Pruszków|obozu w Pruszkowie]], a stamtąd do obozu pracy w [[Neckartenzlingen]]. Od 1945 mieszkała w Łodzi, pracując jako kierownik Katedry Chemii Organicznej. W Akademii Medycznej w Łodzi pełniła funkcje prodziekana i prorektora (1962–1969){{r|autob}}.