Tkanina drukowana: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
źródła/przypisy |
m →Cechy regionalne: drobne redakcyjne |
||
Linia 8:
[[Plik:Strój kobiecy Podhale5.jpg|mały|Spódnica z drukowanej tkaniny w stroju góralki podhalańskiej – kolekcja [[Muzeum Tatrzańskie im. dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem|Muzeum Tatrzańskiego im. dra Tytusa Chałubińskiego]] w [[Zakopane]]m]]
[[Plik:Czechy Kapela 1 skrzypaczka 1.jpg|mały|Skrzypaczka w tradycyjnej spódnicy z drukowanym wzorem – Czechy, 2017 rok]]
Produkowana była w różnych rejonach [[Europa|Europy]], m.in. na [[Morawy|Morawach]], [[Spisz]]u i w [[Alzacja|Alzacji]] od XVIII wieku. Cechą łączącą tkaniny alzackie z wytwarzanymi w Europie Środkowej był kolor niebieski, od którego pochodzą zwyczajowe nazwy np. ''modrotisk'' – na Morawach{{r|Salichová}}, ''modrotlač'' – na [[Słowacja|Słowacji]], ''blaudruck'' – w różnych regionach [[Niemcy|Niemiec]], w Polsce [[górale żywieccy]] określają ją mianem ''siwizny'', a na [[Podhale|Podhalu]] spódnice z tej tkaniny wśród [[Strój górali podhalańskich|górali podhalańskich]] nazywa się ''farbonicą''{{r|Rak}}. Znaczny wzrost popularności tego typu tkanin przypadł na drugą połowę XIX wieku i wiązał się z rozwojem manufaktur tkackich. W związku z tym tkanina drukowana stała się tańsza i weszła na stałe jako tworzywo do ubioru tradycyjnego, między innymi na [[Wołoszczyzna Morawska|Wołoszczyźnie Morawskiej]], Podhalu i Spiszu. Tkaniny te wykorzystywane były do wyrobu różnego rodzaju elementów kobiecego stroju ludowego: chust, koszul, a przede wszystkim spódnic i zapasek
== Technika wyrobu ==
|