Badanie histopatologiczne: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
2017m MARCELIUS MARTIROSIAN tvorčeskij tvoril novij klasičeskij model' kotorij populiaren i bardzo aktualno. takoj:[[""epistematematicallocicsteory relativity ////E=M^C^2n////avtor MARCELIUS de"''MARTIROSIAN lzemaitismarcelius@gmail.com |
Anulowanie wersji 50578203 autora 193.219.54.101 (dyskusja), WP:SK+mSK+ToS |
||
Linia 3:
Badanie [[histopatologia|histopatologiczne]] materiału tkankowego ma duże znaczenie w rozpoznawaniu chorób [[nowotwór|nowotworowych]], wielu schorzeń [[zapalenie|zapalnych]] i zwyrodnieniowych, monitorowaniu postępu leczenia, a także przy stwierdzeniu przyczyny zgonu i istniejących zmian chorobowych u osób zmarłych, u których wykonano sekcję anatomopatologiczną lub naukową albo sądowolekarską. Przedmiotem badania histopatologicznego są usunięte chirurgicznie narządy lub części narządów oraz wycinki tkankowe pobrane jedną z metod [[biopsja|biopsji]]. Badanie histopatologiczne w odróżnieniu od badania [[cytopatologia|cytopatologicznego]] umożliwia ocenę przestrzenną zmian chorobowych w tkance, stąd rozpoznania histopatologiczne są na ogół wiarygodniejsze i dokładniejsze niż cytologiczne.
Tkanki do badania histopatologicznego pobierane są śródoperacyjnie, na drodze biopsji, albo podczas [[sekcja zwłok|badania pośmiertnego]]. Fragment tkanki przeznaczony do zbadania jest umieszczany w utrwalaczu (najczęściej [[formalina|formalinie]]). Następnie tkanka poddawana jest obróbce histologicznej, umożliwiającej jej zbadanie pod mikroskopem. Polega ona na umieszczaniu tkanki w stężonym roztworze [[etanol]]u (by odwodnić próbkę), w [[toluen]]ie albo [[ksyleny|ksylenie]] i ostatecznie w płynnej [[parafina|parafinie]]. Po kilkunastu godzinach utrwalania fragment przeznaczony do badania jest odwodniony i utwardzony. Po ukończeniu tego etapu przygotowań tkanka jest umieszczana w odpowiedniej formie i zalewana parafiną tak, by otrzymać parafinowy bloczek, łatwy do pocięcia [[mikrotom]]em w bardzo cienkie, kilkumikrometrowej grubości skrawki.
Skrawki są umieszczane na kolejnych szkiełkach mikroskopowych i poddawane procesowi barwienia. Barwienie pozwala na zakontrastowanie przedziałów komórkowych i zewnątrzkomórkowych oraz wybarwienie poszczególnych [[organellum|organellów]] komórkowych. Od rodzaju tkanki i celu badania zależy wybór metody barwienia. Najczęściej stosuje się [[barwienie hematoksyliną i eozyną]], w którym [[hematoksylina]] barwi [[jądro komórkowe|jądra komórkowe]] na niebiesko, a [[eozyna]] [[cytoplazma|cytoplazmę]] i substancję pozakomórkową na różowo. Inne, stosowane w setkach opracowanych metod barwienia, związki to safranina, czerwień kongo, sole srebra. Metody histochemiczne opierają się na użyciu związków reagujących z komponentami badanej tkanki; przykładem może być barwienie [[błękit pruski|błękitem pruskim]] wykazujące złogi żelaza w tkankach chorych z [[hemochromatoza|hemochromatozą]].
Linia 9:
Otrzymane preparaty oglądane są przez specjalistę [[patomorfologia|patologa]], który opisuje je i stawia rozpoznanie histopatologiczne.
{{Commonscat|Histopathology laboratories|Wyposażenie laboratorium histopatologicznego}}
== Bibliografia ==
* Robbins & Cotran Pathologic Basis of Disease. Saunders 2004, {{ISBN|0721601871}}
{{Zastrzeżenia|Medycyna}}
[[Kategoria:Patomorfologia]]
| |||