Emil Dziedzic: Różnice pomiędzy wersjami

'''Emil Dziedzic''' pseud. ''Emil'' (ur. [[31 stycznia]] [[1914]] w [[Ochmanów|Ochmanowie]], zm. [[15 października]] [[1943]] w [[Kraków|Krakowie]]) -– polski pisarz, poeta i publicysta, działacz [[Związek Młodzieży Wiejskiej|ZMW "Wici"„Wici”]], [[Stronnictwo Ludowe|SL]], [[Komunistyczna Partia Polski|KPP]] i [[Polska Partia Robotnicza|PPR]], pisarz, poeta i publicysta, sekretarz Komitetu Okręgowego PPR na [[Podkarpacie|Podkarpaciu]].

Od 1933 działał w ZMW "Wici„Wici” i SL, a wkrótce wstąpił do KPP. Należał do najaktywniejszych działaczy w Krakowskiem. Pisał wiersze o tematyce rewolucyjnej i rozpoczął pisanie wielotomowej powieści o tematyce chłopskiej (z tego powodu [[Tadeusz Boy-Żeleński]] powiedział o nim jako o "rosnącym„rosnącym talencie na miarę [[Władysław Reymont|Reymonta]]). Na początku okupacji niemieckiej brał udział w zebraniach byłych KPP-owców, po czym wyjechał do zajętego przez [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] [[Lwów|Lwowa]], gdzie pracował w redakcji kolaboracyjnego pisma "„[[Nowe Widnokręgi]]"”. Do Krakowa wrócił w sierpniu 1941, po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej. Działał w komunistycznej organizacji konspiracyjnej wydającej pismo "Polska„Polska Ludowa"Ludowa”, wraz z którą w lutym 1942 przystąpił do PPR. Organizował komórki PPR i placówki, garnizony, grupy wypadowe i oddział partyzanckie [[Gwardia Ludowa|GL]]. Współredagował "Trybunę„Trybunę Ludową"Ludową” -– organ prasowy krakowskiego Komitetu Obwodowego PPR. Od połowy 1942, gdy w pole wyszły pierwsze oddziały partyzanckie GL na tym terenie, swoją twórczość poświęcił głównie życiu i walce partyzanckiej; napisał m.in. popularną pieśń żołnierzy GL "Szumią„Szumią lasy, szumią gaje"gaje”. Wkrótce został mianowany sekretarzem okręgowym PPR na Podkarpaciu. Na tym stanowisku skupiał się na rozbudowie struktur PPR i oddziałów GL. [[21 października]] 1942 został aresztowany przez hitlerowców wraz z żoną i innymi działaczami PPR i GL, a rok później rozstrzelany w publicznej egzekucji w grupie 30 osób. W 1948 pośmiertnie odznaczony [[Order Krzyża Grunwaldu|Orderem Krzyża Grunwaldu]] III klasy<ref>http://monitorpolski.gov.pl/MP/1948/s/43/178</ref>.

* Józef Bolesław Garas, ''Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942-1945'', Warszawa 1971.

* Edward Gronczewski, ''Walczyli o Polskę Ludową'', Warszawa 1982.

* [https://ipn.gov.pl/pl/aktualnosci/polityka/zmiany-nazw-ulic/nazwy-ulic/nazwy-do-zmiany/40054,ul-Dziedzica-Emila.html Notka biograficzna Emila Dziedzica na stronie IPN]