Ruch Młodej Polski: Różnice pomiędzy wersjami

RMP utworzony został w lipcu 1979 przez środowisko niektórych młodszych uczestników [[Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela|Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela]], częściowo w reakcji na kryzys organizacyjny i personalny w ROPCiO<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko=Borowik | imię=Bogdan | autor= Bogdan Borowik | tytuł= Partie Konserwatywne w Polsce 1989–2001 | data=2011 | wydawca=Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej | miejsce=Lublin| strony=30| isbn = 9788322731581}}</ref>. Planowane na 25-26 lipca w Hucie Kalnej spotkanie założycielskie zostało uniemożliwione przez Służbę Bezpieczeństwa, która zatrzymała większość uczestników. O powołaniu Ruchu poinformowano pod koniec lipca 1979, antydatując komunikat z tym związany na 19 lipca 1979.

Deklarację założycielską RMP ogłoszono 18 sierpnia 1979. Podpisało ją 25 osób: [[Aleksander Hall]], [[Arkadiusz Rybicki]], [[Mirosław Rybicki]], [[Bożena Rybicka-Grzywaczewska|Bożena Rybicka]], [[Magdalena Modzelewska]], [[Jan Samsonowicz (działacz Solidarności)|Jan Samsonowicz]], [[Dariusz Kobzdej]], [[Piotr Dyk]], [[Andrzej Słomiński]], [[Grzegorz Grzelak]], [[Danuta Grzelak]], [[Ireneusz Gust]], [[Zofia Kruszyńska-Gust]], [[Gabriela Turzyńska]], [[Andrzej Jarmakowski]], [[Zbigniew Dulkiewicz]], [[Izabella Dulkiewicz]], [[Piotr Bystrzanowski]], [[Leszek Jankowski]] (wszyscy Trójmiasto), [[Maciej Grzywaczewski]] (Warszawa, ale pochodzący z Gdańska), [[Jacek Bartyzel]] (Łódź), [[Marek Jurek]], [[Piotr Mierecki]], [[Krzysztof Nowak (ur. 1959)|Krzysztof Nowak]] i [[Edward Maliszewski (działacz RMP)|Edward Maliszewski]] (wszyscy Poznań)<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko=Borowik | imię=Bogdan | autor= Bogdan Borowik | tytuł= Partie Konserwatywne w Polsce 1989–2001 | data=2011 | wydawca=Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej | miejsce=Lublin| strony=31| isbn = 9788322731581}}</ref>.

W deklaracji podkreślono jako główne cele: kwestię obrony praw człowieka oraz odzyskanie przez Polskę pełnej suwerenności. Jej twórcy odwoływali się przy tym do inspiracji narodowo-katolickiej oraz personalizmu chrześcijańskiego. Inspiracją koncepcji politycznej była myśl [[endecja|endecji]] [[Roman Dmowski|Romana Dmowskiego]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko=Borowik | imię=Bogdan | autor= Bogdan Borowik | tytuł= Partie Konserwatywne w Polsce 1989–2001 | data=2011 | wydawca=Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej | miejsce=Lublin| strony=34| isbn = 9788322731581}}</ref><ref>Jarosław Tomasiewicz, ''Ugrupowania neoendeckie w Trzeciej Rzeczpospolitej'', Toruń, Wyd. Adam Marszałek, 2003, {{ISBN|83-7322-668-0}}, s. 61-62</ref>. Zagadnienia ustrojowe i gospodarcze zostały w zasadzie pominięte. Podkreślono jedynie konieczność doboru realistycznych środków w dążeniu do postawionych celów.

Wśród uczestników RMP poza sygnatariuszami deklaracji założycielskiej byli m.in. [[Marian Piłka]], [[Wiesław Parchimowicz]], [[Sławomir Czarlewski]], [[Lech Jeziorny]], [[Wiesław Urbański]], [[Bogusław Kiernicki]], [[Tomasz Wołek]], [[Zdzisław Bradel]], [[Zbigniew Trafalski]], [[Zenon Kwoka]], [[Piotr Ogiński]], [[Janusz Pierzchała]], [[Janusz Majewski (działacz RMP)|Janusz Majewski]], [[Antoni Wręga]], [[Konrad Turzyński]], [[Jarosław Kapsa]]. Wśród licealistów zaangażowanych w grupy samokształceniowe Ruchu byli m.in.Piotr Szczudłowski, Paweł Zbierski, Maciej Żakiewicz, [[Adam Pawłowicz]], [[Wiesław Walendziak]], [[Jarosław Kurski]], [[Wojciech Turek]], [[Piotr Semka]], [[Piotr Adamowicz]].

W grudniu 1980 w miejsce M. Grzywaczewskiego i J. Samsonowicza rzecznikami RMP zostali Marian Piłka, Lech Jeziorny i Piotr Ogiński. W lipcu 1981 powołano nową radę rzeczników, której członkami zostali Aleksander Hall, Jacek Bartyzel, Zdzisław Bradel, Lech Jeziorny, Krzysztof Nowak, Janusz Majewski i Piotr Ogiński oraz radę programową (w składzie Aleksander Hall, Jacek Bartyzel, Zdzisław Bradel, Piotr Mierecki, Janusz Pierzchała, Marian Piłka, Arkadiusz Rybicki, Wiesław Urbański i Tomasz Wołek). Ta ostatnia nie odegrała większej roli.

W styczniu 1982 pozostający na wolności działacze Ruchu zawiesili jego działalność, ogłaszając, że oddają się do dyspozycji podziemnej "Solidarności"<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko=Borowik | imię=Bogdan | autor= Bogdan Borowik | tytuł= Partie Konserwatywne w Polsce 1989–2001 | data=2011 | wydawca=Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej | miejsce=Lublin| strony=31| isbn = 9788322731581}}</ref>. m.in. Aleksander Hall został członkiem podziemnych władz Regionu Gdańskiego związku. W 1983 większość ukrywających się członków zdecydowała się na wyjście z podziemia i zrezygnowała z angażowania się w działalność "Solidarności", poszukując innych form aktywności.

Środowisko RMP wydawało w latach 80. periodyk "[[Polityka Polska]]", angażowało się w klub polityczny "Dziekania", Klub im. Lecha Bądkowskiego (Gdańsk), Wielkopolski Klub "Ład i Wolność" (Poznań)<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko=Borowik | imię=Bogdan | autor= Bogdan Borowik | tytuł= Partie Konserwatywne w Polsce 1989–2001 | data=2011 | wydawca=Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej | miejsce=Lublin| strony=53| isbn = 9788322731581}}</ref><ref>Jarosław Tomasiewicz, ''Ugrupowania neoendeckie w Trzeciej Rzeczpospolitej'', Toruń, Wyd. Adam Marszałek, 2003, {{ISBN|83-7322-668-0}}, s. 85-86</ref>. Wśród nowych członków RMP byli m.in. [[Marek Gadzała]], [[Jarosław Sellin]], [[Rafał Matyja]], Kazimierz Michał Ujazdowski.

Po 1989 członkowie RMP nie stworzyli jednego wspólnego środowiska, natomiast wielu jego członków było aktywnych w polskiej polityce w ramach nowo powstałych ugrupowań (ZChN, Forum Prawicy Demokratycznej)<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko=Borowik | imię=Bogdan | autor= Bogdan Borowik | tytuł= Partie Konserwatywne w Polsce 1989–2001 | data=2011 | wydawca=Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej | miejsce=Lublin| strony=53-55| isbn = 9788322731581}}</ref>.