Wikipedia

Jacek Czaputowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Pbk (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
39 610 edycji
rozbudowa
Linia 31:
|quote =
}}
'''Jacek Krzysztof Czaputowicz''' (ur. [[30 maja]] [[1956]] w [[Warszawa|Warszawie]]<ref name="ipn.gov.pl">{{Cytuj stronę | url = http://katalog.bip.ipn.gov.pl/informacje/64484 | tytuł = Dane osoby z katalogu | opublikowany = ipn.gov.pl | data dostępu = 2018-01-09}}</ref><ref name="opo">''Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–89. Tom 1'', [[Ośrodek Karta]], Warszawa 2000, s. 64-66 (biogram autorstwa Jana Skórzyńskiego)</ref>) – [[Polska|polski]] politolog, [[nauczyciel akademicki]] i urzędnik państwowy, [[tytuł naukowy|profesor]] [[Nauki społeczne|nauk społecznych]], działacz opozycji demokratycznej w okresie [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]], jeden z założycieli [[Niezależne Zrzeszenie Studentów|Niezależnego Zrzeszenia Studentów]] i [[Ruch Wolność i Pokój|Ruchu Wolność i Pokój]]. W latach 2008–2012 dyrektor [[Krajowa Szkoła Administracji Publicznej im. Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego|Krajowej Szkoły Administracji Publicznej]], w latach 2017–2018 podsekretarz stanu w [[Ministerstwo Spraw Zagranicznych (Polska)|Ministerstwie Spraw Zagranicznych]]. Od 9 stycznia 2018 minister spraw zagranicznych w [[Rząd Mateusza Morawieckiego|rządzie Mateusza Morawieckiego]].
 
== Życiorys ==
=== Wykształcenie i działalność zawodowa ===
UkończyłW drugiej połowie lat 70. pracował jako programista w Centrum Projektowania i Zastosowania Informatyki, następnie był zatrudniony w zakładach prywatnych oraz [[Parafia rzymskokatolicka Miłosierdzia Bożego w Warszawie|Parafii Miłosierdzia Bożego w Warszawie]]. W latach 1980-1983 studiował geografię na [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskim]], w 1986 ukończył studia na [[Kolegium Ekonomiczno-Społeczne Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie|Wydziale Ekonomiczno-Społecznym]] [[Szkoła Główna Handlowa w Warszawie|Szkole Głównej Planowania i Statystyki]] w Warszawie<ref name="opo"/>. W 1997 na podstawie pracy pt. ''System bezpieczeństwa europejskiego po zakończeniu zimnej wojny'' uzyskał stopień [[doktor (stopień naukowy)|doktora]] nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce w Instytucie Studiów Politycznych [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]]. Na podstawie rozprawy ''Teorie stosunków międzynarodowych. Krytyka i systematyzacja'' otrzymał w 2008 stopień [[habilitacja|doktora habilitowanego]] nauk humanistycznych na [[Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego|Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych]] [[Uniwersytet Warszawski|UW]]. W 2016 otrzymał tytuł profesora nauk społecznych<ref>Postanowienie Nr 115.11.2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 października 2016 r. w sprawie nadania tytułu profesora ({{Monitor Polski|2017|40}}).</ref>. Absolwent podyplomowych studiów na uczelniach zagranicznych (m.in. na [[Uniwersytet Oksfordzki|Uniwersytecie Oksfordzkim]]).Został kierownikiem Zakładu Metodologii Badań Europejskich [[Instytut Europeistyki Uniwersytetu Warszawskiego|Instytutu Europeistyki Uniwersytetu Warszawskiego]]{{R|podsekretarz}}. Wykładał także w [[Collegium Civitas]], Szkole Głównej Handlowej w Warszawie i [[Wyższa Szkoła Biznesu – National-Louis University|Wyższej Szkole Biznesu – National-Louis University w Nowym Sączu]]. Obejmował stanowiska redaktora naczelnego w kwartalnikach „Polska w Europie”, „Służbie Cywilnej” oraz „The Polish Yearbook of the Civil Service”.
 
=== Działalność opozycyjna w PRL ===
Został kierownikiem Zakładu Metodologii Badań Europejskich [[Instytut Europeistyki Uniwersytetu Warszawskiego|Instytutu Europeistyki Uniwersytetu Warszawskiego]]{{R|podsekretarz}}. Wykładał także w [[Collegium Civitas]], Szkole Głównej Handlowej w Warszawie i [[Wyższa Szkoła Biznesu – National-Louis University|Wyższej Szkole Biznesu – National-Louis University w Nowym Sączu]]. Obejmował stanowiska redaktora naczelnego w kwartalnikach „Polska w Europie”, „Służbie Cywilnej” oraz „The Polish Yearbook of the Civil Service”.
Był współpracownikiem [[Komitet Samoobrony Społecznej „KOR”|Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”]] i [[Studencki Komitet Solidarności w Warszawie|Studenckiego Komitetu Solidarności]] w [[Warszawa|Warszawie]], w latach 1978-1980 prowadził bibliotekę [[Wydawnictwo podziemne|wydawnictw podziemnych]], był kilkukrotnie zatrzymywany za działalność niezależną<ref name="opo"/>. W maju 1980 był jednym z założycieli Akademickiego Biura Interwencyjnego, we wrześniu 1980 należał do założycieli [[Niezależne Zrzeszenie Studentów|Niezależnego Zrzeszenia Studentów]], został członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Założycielskiego NZS i pełnomocnikiem ds. rejestracji, następnie wszedł w skład Prezydium Krajowej Komisji Koordynacyjnej NZS<ref name="opo"/>. Został [[Obozy dla internowanych 1981–1982|internowany]] 13 grudnia 1981, przebywał w Białołęce i [[Strzebielinek|Strzebielinku]], został zwolniony w listopadzie 1982, następnie angażował się w działalność podziemnego NZS, w latach 1983-1985 redagował pismo ''Czas Przyszły''<ref name="opo"/>.
 
W marcu 1985 należał do organizatorów głodówki w obronie [[Marek Adamkiewicz|Marka Adamkiewicza]] uwięzionego za odmowę złożenia przysięgi wojskowej<ref name="opo"/>, w kwietniu 1985 został jednym z założycieli [[Ruch Wolność i Pokój|Ruchu Wolność i Pokój]], za działalność w WiP został uwięziony w lutym 1986, zwolniono go we wrześniu 1986 na mocy amnestii<ref name="opo"/>. Koordynował kontakty zagraniczne WiP, m.in. w maju 1987 należał do organizatorów odbywającego się w Warszawie międzynarodowego seminarium ''Pokój międzynarodowy a porozumienia helsińskie'', uczestniczył także w podobnym niezależnym seminarium w Budapeszcie, w listopadzie 1987. W 1987 wznowił wydawanie pisma ''Czas Przyszły''<ref name="opo"/>. Od jesieni 1987 uczestniczył w spotkaniach środowisk niezależnych skupionych wokół [[Lech Wałęsa|Lecha Wałęsy]], w grudniu 1988 został członkiem [[Komitet Obywatelski „Solidarność”|Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie]], uczestniczył w pracach komisji ds. reform politycznych i młodzieży oraz podkomisji spraw zagranicznych<ref name="opo"/>.
Od lat 70. działał w opozycji demokratycznej w ramach [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|„Solidarności”]] oraz [[Ruch Wolność i Pokój|Ruchu „Wolność i Pokój”]]. Wcześniej współpracował z [[Komitet Obrony Robotników|Komitetem Obrony Robotników]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://tezeusz.pl/cms/tz/index.php?id=1866|tytuł=Konserwatyści, anarchiści czy pacyfiści?|autor=Anna Smółko|opublikowany=tezeusz.pl|data=14 lipca 2009|data dostępu=2014-08-31}}</ref>. W okresie [[Stan wojenny w Polsce (1981–1983)|stanu wojennego]] został internowany na okres ponad 11 miesięcy. W latach 1988–1990 był członkiem [[Komitet Obywatelski „Solidarność”|Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie]]. W III RP został członkiem [[Stowarzyszenie Wolnego Słowa|Stowarzyszenia Wolnego Słowa]].
=== Działalność publiczna w III RP ===
W 1989 pracował w Ośrodku Studiów Międzynarodowych przy Senacie RP<ref name="opo"/>. W 1990 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych na stanowisku wicedyrektora, następnie dyrektora Departamentu Konsularnego i Wychodźstwa (1990–1992), a w latach 2006–2008 dyrektora Departamentu Strategii i Planowania Polityki Zagranicznej<ref name="podsekretarz">{{Cytuj stronę|url=http://www.msz.gov.pl/pl/aktualnosci/wiadomosci/jacek_czaputowicz_podsekretarzem_stanu_w_msz|tytuł=Jacek Czaputowicz podsekretarzem stanu w MSZ|data=15 września 2017|opublikowany=msz.gov.pl|data dostępu=2018-01-09}}</ref>. ▼
 
W III RP został członkiem [[Stowarzyszenie Wolnego Słowa|Stowarzyszenia Wolnego Słowa]].
▲W 1990 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych na stanowisku wicedyrektora, następnie dyrektora Departamentu Konsularnego i Wychodźstwa (1990–1992), a w latach 2006–2008 dyrektora Departamentu Strategii i Planowania Polityki Zagranicznej<ref name="podsekretarz">{{Cytuj stronę|url=http://www.msz.gov.pl/pl/aktualnosci/wiadomosci/jacek_czaputowicz_podsekretarzem_stanu_w_msz|tytuł=Jacek Czaputowicz podsekretarzem stanu w MSZ|data=15 września 2017|opublikowany=msz.gov.pl|data dostępu=2018-01-09}}</ref>.
 
Był zastępcą przewodniczącego [[Rada Służby Publicznej|Rady Służby Publicznej]] (2007–2009), Rady Administracyjnej [[Europejski Instytut Administracji Publicznej|Europejskiego Instytutu Administracji Publicznej]] w [[Maastricht]] (2006–2010) i Rady Służby Publicznej przy [[Prezes Rady Ministrów|Prezesie Rady Ministrów]](2007–2009)<ref name="europeistyka">{{Cytuj stronę|url=http://www.pl.europeistyka.uw.edu.pl/index.php/pracownik/16|tytuł=Prof. dr hab. Jacek Czaputowicz|data=|opublikowany=europeistyka.uw.edu.pl|data dostępu=2018-01-09}}</ref>. W latach 2008–2012 pełnił funkcję dyrektora Krajowej Szkoły Administracji Publicznej. W 2014 został członkiem rady programowej partii [[Prawo i Sprawiedliwość]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://old.pis.org.pl/article.php?id=22716|tytuł=Rada Polityczna Prawa i Sprawiedliwości powołała Radę Programową|data=15 lutego 2014|opublikowany=pis.org.pl|data dostępu=2014-10-07}}</ref>. 15 września 2017 premier [[Beata Szydło]] powołała go na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.gazetaprawna.pl/artykuly/1071471,jacek-czaputowicz-nowym-wiceszefem-msz.html|tytuł=Jacek Czaputowicz nowym wiceszefem MSZ|data=15 września 2017|opublikowany=gazetaprawna.pl|data dostępu=2018-01-09}}</ref>. Od stycznia 2017 pełnił funkcję dyrektora [[Akademia PISM|Akademii Dyplomatycznej MSZ]]{{R|europeistyka}}.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Jacek_Czaputowicz”