Stanisław Radkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne |
Aight 2009 (dyskusja | edycje) m →Życiorys: drobne techniczne |
||
Linia 39:
Od grudnia 1945 do 1948 był członkiem [[Biuro Polityczne KC PPR|Biura Politycznego KC PPR]], a od grudnia 1948 był członkiem [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]] i jej [[Komitet Centralny Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej|Komitetu Centralnego]] (1948–1957) oraz [[Biuro Polityczne Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej|Biura Politycznego KC PZPR]] (1948–1955). Od 24 lutego 1949 był członkiem [[Komisja Bezpieczeństwa KC PZPR|Komisji Bezpieczeństwa KC PZPR]], nadzorującej instytucje [[Organy bezpieczeństwa państwa|bezpieczeństwa państwa]] prowadzące represje czasów [[Bolesław Bierut|Bolesława Bieruta]] i [[stalinizm]]u. Pełnił mandat poselski do [[Krajowa Rada Narodowa|Krajowej Rady Narodowej]], na [[Posłowie na Sejm Ustawodawczy (1947–1952)|Sejm Ustawodawczy]] oraz na [[Sejm PRL]] [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej I kadencji|I kadencji]].
9 grudnia 1954 odwołany ze stanowiska Ministra BP, a w lipcu 1955 nakłoniony by zrezygnował z członkostwa w Biurze Politycznym KC PZPR. Mimo że doszło do procesów m.in. Romana Romkowskiego, [[Józef Różański|Józefa Różańskiego]] i [[Anatol Fejgin|Anatola Fejgina]], Stanisław Radkiewicz pozostał całkowicie bezkarny. Po złożeniu
Do śmierci z krótką przerwą był członkiem PZPR, a ''[[Trybuna Ludu]]'' zamieściła 14 grudnia 1987 następujący [[nekrolog]]: ''Stanisław Radkiewicz, generał w stanie spoczynku.
| |||