Krystyna Szostek-Radkowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodano kategorię "Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy I klasy" za pomocą HotCat |
m Tworzę Szablon:Cytuj |
||
Linia 33:
W czasie studiów wyszła za mąż za Ludwika Radka, skrzypka w Operze Śląskiej, a później w [[Filharmonia Narodowa|Filharmonii Narodowej]] w Warszawie. Po związaniu się śpiewaczki na stałe z Operą Warszawską Radkowie zamieszkali w Warszawie, jednak przez wszystkie lata swej kariery artystka utrzymywała żywy kontakt ze Śląskiem{{r|Kijonka}}. Rodzinne tradycje muzyczne kontynuowała ich młodsza córka – Jolanta Radek ([[sopran]])<ref>{{Cytuj stronę | url = http://culture.pl/pl/dzielo/jolanta-radek-arie-operowe| tytuł = Jolanta Radek. Arie operowe| data dostępu = 2014-03-15 | autor = | opublikowany = culture.pl| praca = | data = | język =}}</ref>.
Radkowie zawsze mieli w swoim domu zwierzęta, a ich starsza córka Gabriela poświęciła się medycynie weterynaryjnej, jako że w tej rodzinie psy kochane były na równi z muzyką i śpiewem<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/158031.html| tytuł = Szostek-Radkowa, brylant polskiej opery| data dostępu = 2014-03-15 | autor = Sławomir Pietras| opublikowany = e-teatr.pl| praca = | data = | język =}}</ref>. I nie tylko psy, także koty i jamniki. Właśnie Krystyna Szostek-Radkowa jest autorką słynnego bon motu (o swoim ulubieńcu Dudusiu)<ref>{{Cytuj|autor = Włodzimierz A
== Kariera artystyczna ==
| |||