Michał Tokarzewski-Karaszewicz: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m ilustracja
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Tworzę Szablon:Cytuj
Linia 83:
Podczas [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] od 11 września dowodził grupą operacyjną swojego imienia (15 i 27 DP) w składzie [[Armia „Pomorze”|Armii „Pomorze”]] i wraz z nią uczestniczył w [[Bitwa nad Bzurą|bitwie nad Bzurą]]. Po [[Obrona Warszawy (1939)|kapitulacji Warszawy]], 27 września 1939 generał stanął na czele organizacji wojskowej – [[Służba Zwycięstwu Polski|Służby Zwycięstwu Polski]], która była pierwszą organizacją konspiracyjną w okupowanej Polsce. Po utworzeniu [[Związek Walki Zbrojnej|Związku Walki Zbrojnej]] – ZWZ został komendantem Obszaru nr 3 [[Lwów]]. W marcu 1940 został aresztowany przez funkcjonariuszy [[NKWD]] podczas próby przekroczenia granicy niemiecko-radzieckiej. Trafił do [[Gułag|łagru]] pod [[Workuta|Workutą]], a potem na [[Łubianka (Moskwa)|Łubiankę]]. Po tym, jak został zwolniony w sierpniu 1941, podjął służbę w [[Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1941–1942)|Armii Polskiej]] w [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] jako dowódca [[6 Lwowska Dywizja Piechoty|6 Dywizji Piechoty „Lwów”]].
 
16 marca 1943 został zastępcą dowódcy [[Armia Polska na Wschodzie|Armii Polskiej na Wschodzie]], generała dywizji Władysława Andersa. Obowiązki zastępcy dowódcy armii łączył z funkcją dowódcy Jednostek Wojskowych na Środkowym Wschodzie, a od sierpnia 1944 – dowódcy [[III Korpus Polski (PSZ)|III Korpusu Polskiego]]. Generał Sikorski w trakcie swojej ostatniej podróży do oddziałów polskich na Bliskim Wschodzie zakończonej śmiercią w Gibraltarze rozważał odwołanie Tokarzewskiego z pełnionych funkcji i przeniesienie go do Londynu w związku z jego opozycją wobec polityki Sikorskiego<ref>{{Cytuj|autor = Eugeniusz Duraczyński „Między|tytuł = Między Londynem a Warszawą. Lipiec 1943 – lipiec 1944”1944 Państwowy|data Instytut Wydawniczy Warszawa= 1986 str.|isbn 32= {{ISBN|83-06-01406-5 |miejsce = Warszawa |wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy |s = 32 |oclc = 830222429 }}</ref>. Od grudnia 1944 do sierpnia 1946 pozostawał w dyspozycji Ministra Obrony Narodowej zajmując się „sprawami specjalnymi”.
 
=== Po II wojnie światowej ===
Linia 145:
* [[Tadeusz Kryska-Karski]], [[Stanisław Żurakowski (podpułkownik)|Stanisław Żurakowski]], ''Generałowie Polski Niepodległej'', Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
* {{Cytuj|autor = Marcin Spórna |tytuł = Słownik najsłynniejszych wodzów i dowódców polskich |data = 2006 |isbn = 83-7435-094-6 |miejsce = Kraków |wydawca = Wydawnictwo Zielona Sowa |oclc = 69297626 }}
* {{Cytuj|autor = Piotr Stawecki, ''|tytuł = Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939'', Wydawnictwo|data Bellona, Warszawa= 1994, {{ISBN|isbn = 83-11-08262-6 |miejsce = Warszawa |wydawca = Bellona |oclc = 830050159 }}.
* {{Cytuj książkę | nazwisko= | imię=| autor= Zbigniew Mierzwiński| tytuł=Generałowie II Rzeczypospolitej | data=| wydawca=Wydawnictwo Polonia | miejsce=Warszawa 1990| isbn =83-7021-096-1| strony=323-331}}
* {{Cytuj książkę | nazwisko=Jurga| imię=Tadeusz | autor= | tytuł=Obrona Polski 1939| data=1990| wydawca= Instytut Wydawniczy „Pax”| miejsce= Warszawa| isbn =83-211-1096-7 | strony=776-777}}