Josef Mengele: Różnice pomiędzy wersjami

Do swoich eksperymentów ofiary wybierał spośród tysięcy więźniów żydowskich i [[Romowie|romskich]], przywożonych na rampę w Birkenau. Bliźnięta i inne ofiary jego eksperymentów były przetrzymywane w stosunkowo dobrych warunkach, jednak przeprowadzane eksperymenty były bardzo okrutne. Badania rozpoczynały dokładne pomiary czaszek, uszu, nosów i innych cech zewnętrznych badanych dzieci. Potem były one zabierane do szpitala męskiego, gdzie dokonywano badań anatomicznych. Następnie bliźnięta i karłów poddawano okrutnym badaniom bez znieczulenia. Wykonywano [[amputacja|amputacje]], [[nakłucie lędźwiowe|punkcje lędźwiowe]], wstrzykiwanie bakterii powodujących [[Dur brzuszny|tyfus]], umyślne [[zakażenie|zakażanie ran]] i inne. Mengele wielokrotnie rozkazywał przeprowadzenie całkowitej wymiany krwi między parami bliźniąt. W obozie miał dwie pracownie eksperymentalne oraz salę do przeprowadzania sekcji zwłok, ulokowaną w jednym z krematoriów.

 

 

Współczesne próby odtworzenia programu jego badań oparte są na zeznaniach jego współpracowników, zarówno kolegów-lekarzy, jak i więźniów prowadzących dokumentację. Współczesne oceny programu jego badań w większości uznają, że nie miały one żadnej większej wartości naukowej. Szacuje się, że Mengele wykonał swoje zbrodnicze eksperymenty na ok. 1500 bliźniętach, z których przeżyło mniej niż 100<ref>{{cytuj stronę |url=http://www.wellesley.edu/Polisci/wj/100/mengle.htm |tytuł=What made this man? Mengele |autor=Robert Jay Lifton |data=1985-07-21 |opublikowany=Lexis-Nexis® Academic, The New York Times |język=en |archiwum=https://archive.is/XZYe |zarchiwizowano=2012-06-29 |data dostępu=2011-05-30}}</ref>.