Ambasada RP w Moskwie: Różnice pomiędzy wersjami

|adres = ul. Klimaszkina 4<br />115127 Moskwa<br />*****<br />115127 Москва<br />ул. Климашкина, 4<br />*****<br />'''stacje metro:'''<br />* [[Barrikadnaja (stacja metra)|Barrikadnaja]] (''Баррикадная''), 780 m od ambasady<br />* [[Krasnopriesnienskaja (stacja metra, linia Kolcewaja)|Krasnopriesnienskaja]] (''Краснопресненская''), 820 m<br />* [[Biełorusskaja (stacja metra, liniana linii Kolcewaja)|BełoruskajaBiełorusskaja]] oraz [[Biełorusskaja (stacja metra, liniana Zamoskworieckalinii Zamoskworieckaja)|BełoruskajaBiełorusskaja]] (''Белорусская''), 940 m

|plan obszaru działania =

|współrzędne = 55°46'03,46′03.03″N 37°34'39,34′39.12″E

== Podział organizacyjny ==

=== OkresLata 1917-19211917–1921 ===

=== OkresLata 1921-19391921–1939 ===

* [[Petersburg|Leningradzie]] -– konsulat 1926-19391926–1939,

* [[Mińsk]]u -– konsulat generalny 1924-19391924–1939,

* [[Tbilisi|Tyflisie]] przy ul. Korganowskiej 24 (1932-19361932–1936) -– agencja konsularna 1919, konsulat 1929, konsulat generalny 1926-19371926–1937,

* [[Charków|Charkowie]] -– agencja konsularna 1918, poselstwo 1921-1924, konsulat generalny 1924-19341924–1934, konsulat 1934-19371934–1937,

* [[Kijów|Kijowie]] -– konsulat 1919, konsulat 1926-19341926–1934, konsulat generalny 1934-19391934–1939,

* [[Konsulat RP we Władywostoku|Władywostoku]] przy ul. Puszkińskiej 33 (1922) -– konsulat 1920-19241920–1924

* [[Odessa|Odessie]] -– konsulat 1920<ref>Tadeusz Radzik: ''Położenie Polaków na Ukrainie w okresie międzywojennym w ocenach polskich konsulów'', [http://books.google.pl/books?id=bdD1-ewpDEUC&pg=PA205&lpg=PA205&dq=poselstwo+polskie+moskwa&source=bl&ots=3I72r-ml6u&sig=0oXUpdO1ox4SQ_UUsvFaNSqr3ss&hl=pl#v=onepage&q=poselstwo%20polskie%20moskwa&f=false].</ref><ref>Wojciech Skóra: ''Służba konsularna Drugiej Rzeczypospolitej. Organizacja, kadry i działalność'', Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2006, s. 891.</ref>.

=== OkresLata 1941-19431941–1943 ===

Po zawarciu [[Układ Sikorski-MajskiSikorski–Majski|układu Sikorski-Majski]] reaktywowano działalność ambasady, umieszczając ją w dotychczasowej moskiewskiej siedzibie przy ul. Spiridinowka 30. Po ewakuacji rządu i korpusu dyplomatycznego w 1941 do [[Samara|Kujbyszewa]] ambasada mieściła się w pałacyku z 1900 (proj. A.A. Szczerbaczewa) dr Ericha Gustowicza Erna przy ul. Czapajewskiej 165 (''Чапаевская ул.''). Według niektórych źródeł, w latach dwudziestych mieścił się tutaj jeden z oddziałów [[Czeka]]/[[GPU (policja polityczna)|GPU]] [[Gubernia samarska|guberni samarskiej]]<ref>{{Cytuj stronę |url=http://www.samara.onfoot.ru/sights/archit/309n.html | tytuł=Особняк доктора Э.Г. Эрна (Больница на улице Чапаевской (бывшей Николаевской)) | opublikowany=samara.onfoot.ru | język=ru | data dostępu=2017-12-13}}</ref>. Z okazji zbliżającej się wizyty gen. [[Władysław Sikorski|Władysława Sikorskiego]] ambasadzie przydzielono dodatkowy budynek. Ambasada utrzymywała sieć delegatur w stolicach poszczególnych republik i obwodów – 10 we wrześniu 1941, 20 w styczniu 1942 (w [[AkmolińskAstana|Akmolińsku]]u, [[Ałdan (miasto)|Ałdanie]], [[Ałma-AtaAłmaty|Ałma-Acie]], [[Archangielsk]]u, [[Aszchabad]]zie, [[Barnauł|Barnaule]], [[Czelabińsk]]u, [[Orenburg|Czkałowie]], [[CzymkentSzymkent|Czymkiencie]], [[DżambułTaraz|Dżambule]], [[Kirow]]ie, [[Kustanaj]]u, [[Krasnojarsk]]u, [[Pawłodar]]ze, [[Pietropawłowsk (Kazachstan)|Pietropawłowsku]], [[Samarkanda|Samarkandzie]], [[Saratów|Saratowie]], [[SemipałatyńskSemej|Semipałatyńsku]]u, [[Syktywkar]]ze i [[Władywostok]]u). Tylko 9 z delegatów miało status dyplomatyczny. Ich przedstawicielami w terenie była też sieć kilkuset tzw. „mężów zaufania” – 387 w grudniu 1942. Latem tegoż roku władze radzieckie podjęły decyzję o likwidacji delegatur (około 200 osób personelu) i ich aresztowaniu. Decyzję o zamknięciu samej ambasady strona radziecka podjęła w dniu 25 kwietnia 1943, zaś personel opuścił Kujbyszew w dniu 5 maja tegoż roku. Obecnie w budynku b. ambasady mieści się przychodnia Samarskiego Obwodowego Szpitala Klinicznego nr 2 (''Самарская областная клиническая больница № 2'')<ref>[http://www.istorya.ru/book/samara/17.php История России. Всемирная, мировая история – Запасная столица Куйбышев. Сталинский бункер. Самара в годы Великой Отечественной войны<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->].</ref><ref>[http://www.samaragid.ru/architecture/monument/memorialnaya-doska-posvyaschennaya-raspolozheniyu-posolstva-4762.html Мемориальная доска посвященная расположению посольства Польши (ул. Чапаевская, 165)<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->].</ref><ref>[http://ondryushka.livejournal.com/105078.html Теплогенератор – Самара. Улица Чапаевская: дома и их история<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->].</ref>.

W okresie 1943-19441943–1944 interesy RP na terenie ZSRR reprezentowało w ograniczonym zakresie Poselstwo [[Australia|Australii]]<ref>wedługWedług innych źródeł: w latach 1942-19471942–1947 przedstawicielstwo nosiło rangę misji >, [w:] [http://rudocs.exdat.com/docs/index-313676.html?page=35].</ref>.

W styczniu 1944 Sekretariat [[Komitet Centralny Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego|Komitetu Centralnego WKP (b)]] utworzył tajne [[Centralne Biuro Komunistów Polski]] przy [[Komitet Centralny Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego|Komitecie Centralnym WKP (b)]], mające z założenia pełnić rolę nadrzędnego organu kierującego całokształtem spraw polskich w [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]], które po zawarciu porozumienia o wzajemnych stosunkach, działało od sierpnia 1944 jako przedstawicielstwo [[Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego|PKWN]]/[[Polska Partia Robotnicza|PPR]] w Moskwie. W 1945 zostało podniesione do rangi ambasady. Po raz trzeci umieszczono ją w pałacu przy ul. Spiridinowka 30, zmieniając jedynie jego adres – ul. Adama Mickiewicza (''ул. Адама Мицкевича''), obecnie Bolszoj Patriarszyj per. (''Большой Патриарший пер.''). Od 1979 gospodarzem budynku jest Instytut Afryki (''институт Африки''). Według innych źródeł przedstawicielstwo PPR funkcjonowało do 1948<ref>http://www.sztetl.org.pl/pl/term/699,centralne-biuro-komunistow-polski-w-zsrr-cbkp-/.</ref>.

* Biuro Pełnomocnika Rządu PRL do Spraw Repatriacji Polaków z ZSRR w Moskwie (1955-1960)<ref>Tomasz Janik: ''Zagadnienia prawno-administracyjne uzyskania statusu repatrianta w warunkach polskiego systemu prawnego obowiązującego od 1944 do 1997 roku'', Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa nr. 4/2011, s. 117-134117–134.</ref>

* przy Sztabie Zjednoczonych Sił Zbrojnych [[Układ Warszawski|Układu Warszawskiego]], Moskwa, pr. Leningradskij (''Ленинградский проспект'') 41 (1955-19911955–1991)<ref>wW budynku b. dworca lotniczego Centralnego Lotniska im. Frunze w Chodynce, od lat 40. sztabie Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, po rozpadzie [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] Sztabie Koordynacji Współpracy Wojskowej Państw Członków WNP (''Штаб по координации военного сотрудничества государств-членов СНГ''), obecnie siedzibie [[Organizacja Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym|Organizacji Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym]] (''Организация Договора о Коллективной Безопасности'').</ref>

* przy [[Rada Wzajemnej Pomocy Gospodarczej|Radzie Wzajemnej Pomocy Gospodarczej]], Moskwa, ul. [[Nowy Arbat]] (''Новый Арбат'') 36/9 (1949-19911949–1991)

* przy [[KGB|Komitecie Bezpieczeństwa Państwowego]] -– KGB (''Комитет государственной безопасности''), [[Grupa „Wisła” MSW w Moskwie|Grupa Operacyjna nr 2 „Wisła”]] z siedzibą w budynku Ambasady PRL oraz w siedzibie Rejonowego Zarządu KGB – Krasnaja Priesnja przy ul. Kołpacznyj (''Колпачный переулок'') (1961-19901961–1990).

== Zobacz też ==

* Mirosław Golon: ''Moskwa, Kijów, Mińsk, Leningrad, Wilno..., Problem utworzenia i działalności polskich placówek konsularnych w ZSRR w latach 1944-19721944–1972'', [w:] Mieczysław Wojciechowski (red.), ''Polska polityka wschodnia w XX wieku'', Włocławek-Toruń 2004, s. 201-237201–237

* Beata Szubtarska: ''Ambasada polska w ZSRR w latach 1941-19431941–1943'', Wydawnictwo DiG Warszawa 2005, 205 s., {{ISBN|83-7181-368-6}}.