W 1848 wybuchła [[Wiosna Ludów]]. W marcu 1848 doszło do [[Rewolucja marcowa|rewolucji marcowej]] w [[Berlin|Berlinie]]ie. Polacy postanowili wykorzystać sytuację i podjęto działania, aby [[Wielkie Księstwo Poznańskie]] uzyskało rozszerzenie autonomii. Początkowo ludność niemiecka sprzyjała dążeniom Polaków, co doprowadziło między innymi do uwolnienia skazanych w [[Proces berliński (1847)|procesie berlińskim]]. Z czasem jednak sytuacja się zmieniała i Niemcy zaczęli zwracać się przeciwko Polakom. Ze strony władz pruskich chciano początkowo załagodzić rewolucyjne nastroje Polaków drogą pokojową. Wysłano w tym celu komisarza królewskiego generała [[Karl Wilhelm von Willisen|Karla Wilhelma von Willisena]], który miał drogą dyplomatyczną nie dopuścić do starć zbrojnych. W skutek jego działań 11 kwietnia doszło do [[Ugoda w Jarosławcu|Ugody w Jarosławcu]]. Z ugody tej nie byli zadowoleni zarówno Polacy jak i Niemcy. Nastroje antypolskie narastały tak, że nawet 19 kwietnia wojsko pruskie nie wpuściło sprzyjającego Polakom Willisena do [[Poznań|Poznania]]. Zniechęcony Willisen, któremu do tej pory drogą dyplomacji udawało się nie dopuścić do większych starć zbrojnych 19-20 kwietnia opuścił poznańskie<ref name=":0">{{Cytuj|autor=Kazimierz Rakowski|tytuł=Powstanie poznańskie w 1848 roku...|data=1900|miejsce=Lwów|url=http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=2010}}</ref>. Zakończył tym samym swoją misję dyplomatyczną. Od tej pory nasiliły się incydenty zbrojne. Wojsko pruskie zaczęło działać coraz bardziej agresywnie i doszło do kilku bitew i potyczek z powstańcami wielkopolskimi. Polacy jednak początkowo łudzili się jeszcze, że swoje cele mogą uzyskać bez walki. Ostatecznie wskutek agresywnej postawy wojsk pruskich 28 kwietnia Polacy zdecydowali się na zerwanie układów<ref name=":0" />.
== Bitwa ==
23 kwietnia 1848 płk Bonin wysłał ultimatum polskiemu oddziałowi stacjonującemu w Raszkowie, że mają do 26 kwietnia opuścić Raszków i wycofać się do [[Pleszew|Pleszewa]]a. Dowódca polski Feliks Białoskórski wysłał noty protestacyjne do Willisena i pruskiego ministerstwa wojny. Oświadczył też, że Raszkowa bez boju nie opuści. [[Komitet Narodowy Polski w Poznaniu]] sądził jednak jeszcze, że można dojść do celu drogą układów i wydał polecenie wycofania się do Pleszewa<ref name=":0" />. ▼
▲23 kwietnia 1848 płk Bonin wysłał ultimatum polskiemu oddziałowi stacjonującemu w Raszkowie, że mają do 26 kwietnia opuścić Raszków i wycofać się do [[Pleszew|Pleszewa]]. Dowódca polski Feliks Białoskórski wysłał noty protestacyjne do Willisena i pruskiego ministerstwa wojny. Oświadczył też, że Raszkowa bez boju nie opuści. [[Komitet Narodowy Polski w Poznaniu]] sądził jednak jeszcze, że można dojść do celu drogą układów i wydał polecenie wycofania się do Pleszewa<ref name=":0" />.
25 kwietnia 1848 Polacy z rana zaczęli się wycofywać. Najpierw wysłano wozy z żywnością i rannymi, lecz wozom tym przecięli drogę pruscy [[kirasjerzy]] właśnie od strony Pleszewa. Doszło do walki. [[Kosynierzy]] i jazda polska rozproszyła kirasjerów, ale ściągnęli na siebie atak pruskiej piechoty. Do walki włączyli się polscy strzelcy. W tym czasie Białoskórski zawiadomił Bonina, że ustępuje i dalszych walk zaprzestano. Ułanami polskimi dowodził S. Taczanowski, a strzelcami płk [[Michał Kuszell]]<ref name=":0" />.
Linia 43 ⟶ 42:
== Bibliografia ==
* Kazimierz Rakowski, ''Powstanie poznańskie w 1848 roku...'', Lwów 1900.
