Ewaryst Waligórski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MZM (dyskusja | edycje)
kat.
dr
Linia 19:
Był wychowankiem [[Klasztor Sióstr Sacré Coeur w Pobiedziskach|szkoły sióstr Sacré Coeur w Pobiedziskach]]<ref name="GD-AM">{{Cytuj pismo | nazwisko = Merdas | imię = Alina | tytuł = Polska Wieś. 1921–1996 | czasopismo = Głos Dawnych (Biuletyn Związku Wychowanek Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa – Sacré Coeur) | oznaczenie = Nr 7 | strony = 20–25 | data = 1996}}</ref>. Ukończył w 1961 studia na Wydziale Transportu [[Politechnika Szczecińska|Politechniki Szczecińskiej]]. Od 1968 do 1976 był wykładowcą transportu kolejowego na tym wydziale. W latach 1961–1989 pracował także w Pomorskiej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych m.in. jako stażysta (1961–1964), z-ca naczelnika Lokomotywowni Szczecin – Wzgórze Hetmańskie (1963), z-ca naczelnika Oddziału Trakcji w Szczecinie (1965–1967), z-ca naczelnika (1968) a następnie naczelnik Zarządu Wagonów Pomorskiej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych (1969–1979), pracownik Biura Ekonomicznego Pomorskiej DOKP (1979–1981), pracownik w Oddziale ds. Racjonalizacji i Postępu Technicznego Pomorskiej DOKP (1982), referent w Dziale Technicznym Zarządu Wagonów (1982–1989).
 
Brał udział w wydarzeniach [[Poznański Czerwiec|poznańskiego czerwca]] w 1956. Od 1976 współpracował z [[Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela|Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela]], od 1978 działał w [[Warszawa|warszawskim]] [[Klub Inteligencji Katolickiej|Klubie Inteligencji Katolickiej]]. W 1980 wstąpił do [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|"Solidarności"]], był m.in. członkiem prezydium zarządu regionu związku. W okresie od grudnia 1981 do marca 1982 aresztowany i sądzony przez sądSąd okręguPomorskiego wojskowegoOkręgu Wojskowego w [[Bydgoszcz]]y, który go uniewinnił. Został jednak internowany na okres od 5 maja do 2 grudnia 1982. Po zwolnieniu wszedł w skład kierownictwa podziemnych struktur NSZZ "S" kolejarzy.
 
W 1989 został wiceministrem, następnie od 6 lipca 1990 do 11 lipca 1992 sprawował urząd [[Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej|ministra transportu i gospodarki morskiej]] w rządach [[rząd Tadeusza Mazowieckiego|Tadeusza Mazowieckiego]], [[rząd Jana Krzysztofa Bieleckiego|Jana Krzysztofa Bieleckiego]] i [[rząd Jana Olszewskiego|Jana Olszewskiego]]<ref>{{Monitor Polski|1990|27|215}}</ref><ref>{{Monitor Polski|1991|3|12}}</ref><ref>{{Monitor Polski|1992|1|1}}</ref>. W [[Wybory parlamentarne w Polsce w 1991 roku|wyborach parlamentarnych w 1991]] bez powodzenia ubiegał się o [[Senat Rzeczypospolitej Polskiej|mandat senatorski]] z ramienia [[Kongres Liberalno-Demokratyczny|Kongresu Liberalno-Demokratycznego]] w [[Województwo szczecińskie (1975–1998)|województwie szczecińskim]]<ref>{{Cytuj książkę|autor=Arkadiusz Kawecki, |tytuł=Od plebiscytu do wyborów. Narodziny demokratycznego systemu partyjnego społeczeństw regionalnych|wydawca=Wydawnictwo Adam Marszałek|miejsce=Toruń|data=2006|strony=195, 227}}</ref>. Był członkiem ministerialnego zespołu negocjacyjnego prowadzącego rozmowy o wycofaniu [[Armia Czerwona|wojsk radzieckich]] i [[Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej|rosyjskich]] z Polski, które zakończyły się podpisaniem umowy międzypaństwowej 22 maja 1992. W 1993 był zatrudniony w charakterze st. radcy w Dyrekcji Generalnej PKP w Warszawie. W latach 1993–2000 reprezentował [[Polskie Koleje Państwowe|PKP]] w [[Bratysława|Bratysławie]]. Od września 2000 do sierpnia 2005 pełnił funkcję radcy ds. transportu [[Ambasada RP w Bratysławie|Ambasady RP w Bratysławie]]. Później został przedstawicielem [[PKP Cargo]] w Bratysławie.