Kiejdany: Różnice pomiędzy wersjami

'''Kiejdany''' ([[język{{w litewskijęzyku|lt|lit.]] ''Kėdainiai''}} {{wymowa|Kedainiai.ogg|wymowa}}, [[język niemiecki|niem.]] ''Kedahnen'') – [[miasto]] w centralnej [[Litwa|Litwie]] nad [[rzeka|rzeką]] [[Niewiaża|Niewiażą]], dawna polska rezydencja [[Magnateria polska|magnacka]]. Położone w [[Okręg kowieński|okręgu kowieńskim]], centrum administracyjne [[Rejon kiejdański|rejonu kiejdańskiego]], ok. 31 tys. mieszkańców (2008).

Miejscowość jako mała osada rybacka była wymieniana po raz pierwszy w 1372. Na początku XV w. tereny te po [[Pokój w Raciążu|pokoju w Raciążu]] w 1403 znalazły się pod panowaniem Zakonu Krzyżackiego, który wybudował w niej niedługo później gotycki [[Kościół św. Jerzego w Kiejdanach|kościół św. Jerzego]]. W 1 poł. XV w. miejscowe dobra od króla [[Kazimierz IV Jagiellończyk|Kazimierza Jagiellończyka]] otrzymał Radziwiłł Ościkiewicz. Od 1545 do 1614 właścicielami dóbr, a potem miasta byli Kiszkowie. Drogą wiana miasto przeszło w ręce wojewody wileńskiego Krzysztofa Radziwiłła, który poślubił w 1606 roku Annę Kiszczankę. W 1590 roku otrzymały prawa miejskie z rąk [[Zygmunt III Waza|Zygmunta III Wazy]]. W XVI i XVII w. pod władaniem [[Radziwiłłowie|Radziwiłłów]], w latach 1811–1863 własność rodu [[Czapscy|Hutten-Czapskich]]. W okresie [[reformacja|reformacji]] do XX w. ośrodek [[kalwinizm]]u. Kiejdany należały też do najważniejszych XVI w., założonych przez [[Jan Kiszka|Jana Kiszkę]], [[arianizm|ariańskich]] ośrodków [[bracia polscy|braci polskich]]. Kiejdany na mocy uchwały sejmu 1647 roku uzyskały [[prawo składu|prawo głównego składu]]<ref>Stan Lewicki, Historja handlu w Polsce na tle przywilejów handlowych: (prawo składu), Warszawa 1920, s. 146.</ref>.

W 1929 w kościele św. Józefa msze w języku polskim zastąpiono mszami w języku litewskim. Podczas II wojny światowej został całkowicie zniszczony pałac Czapskich z poł.połowy XIX w. W mieście znajduje się muzeum regionalne.