Białoruski Państwowy Uniwersytet Pedagogiczny im. Maksima Tanka: Różnice pomiędzy wersjami

Korzenie placówki sięgają 21 listopada 1914, gdy dokonano uroczystego otwarcia Instytutu Nauczycielskiego w Mińsku, mającego kształcić kadry nauczycielskie w [[gubernia mińska|guberni mińskiej]] [[Imperium Rosyjskie]]go. Po [[rewolucja październikowa|rewolucji październikowej]] uczelnia została przekształcona w Miński Instytut Edukacji Ludowej ([[język białoruski|biał.]] ''Мінскі інстытут народнай адукацыі''), po czym w 1920 wszedł on w skład nowo utworzonego [[Białoruski Uniwersytet Państwowy|Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego]] jako jego Wydział Pedagogiczny. 28 lipca 1931 placówkę ponownie wydzielono z BUP i przekształcono w niezależną jednostkę – Białoruski Wyższy Państwowy Instytut Pedagogiczny ([[język białoruski|biał.]] ''Беларускі дзяржаўны вышэйшы педагагічны інстытут''). W 1936 uczelni nadano imię [[Maksim Gorki|Maksima Gorkiego]], w 1995 zmieniono patrona na [[Maksim Tank|Maksima Tanka]].

W drugiej połowie lat 90. XX wieku w Instytucie Języków Obcych Białoruskiego Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego prowadzony był lektorat [[język polski|języka polskiego]]. Inicjatywa jego utworzenia pojawiła się w 1995 roku. W tym samym roku uczelnia wydała zgodę na sformowanie grupy, której tok nauczania obejmowałby język polski i białoruski. Placówka nawiązała współpracę z [[Uniwersytet Śląski w Katowicach|Uniwersytetem Śląskim]]. W 2000 roku uczelnię opuściło pierwszych 26 absolwentów z dyplomami upoważniającymi do nauczania języka polskiego. W początkowym okresie funkcjonowania lektoratu problemem była mała liczba podręczników i ograniczone możliwości odbywania staży i praktyk na uczelniach w [[Polska|Polsce]]. Brak odpowiedniej kadry naukowej, przede wszystkim specjalistów z zakresu filologii polskiej, a także brak egzaminów wstępnych powodowały, że poziom nauczania był wówczas niski jak na standardy akademickie, porównywalny z kursami językowymi. W 2001 roku instytucja otrzymała wsparcie ze strony działaczy ze [[Stowarzyszenie „Wspólnota Polska”|Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”]] i [[Fundacja Pomoc Polakom na Wschodzie|Fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie”]], dzięki którym wyremontowano pracownię polonistyczną oraz wyposażono ją w bogaty księgozbiór metodyczny i filmotekę. Remont zakończył się 18 grudnia 2001 roku i doprowadził do znacznej poprawy warunków pracy wykładowców i studentów. W późniejszym okresie na specjalizację nauczycielską z języka polskiego w Instytucie Języków Obcych przyjmowano 25 osób przy sześciokrotnie większej liczbie kandydatów<ref>{{cytuj książkę | tytuł = Oświata..| strony = 340}}</ref>.

* {{cytuj książkę | nazwisko = Grędzik-Radziak| imię = Agnieszka| autor link = Agnieszka Grędzik-Radziak| tytuł = Oświata i szkolnictwo polskie na ziemiach północno-wschodnich II Rzeczypospolitej i współczesnej Białorusi 1939–2001| wydawca = [[Europejskie Centrum Edukacyjne]]| miejsce = [[Toruń]]| rok = 2007| strony = 441| isbn = 978-83-60738-09-2}}

[[Kategoria:Białoruski Państwowy Uniwersytet Pedagogiczny|* ]]