Bronisław Laskownicki: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Lowdown (dyskusja | edycje)
→‎Życiorys: drobne merytoryczne
źródła/przypisy
Linia 34:
<ref name="NR1917-139">{{Cytuj pismo | tytuł = Z kraju. Odznaczenie za opiekę nad legionistami | czasopismo = [[Nowa Reforma]] | strony = 3 | data = Nr 139 z 24 marca 1917 | url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/plain-content?id=217360}}</ref>. Członek Komitetu Obywatelskiego i [[Polski Komitet Narodowy we Lwowie|Polskiego Komitetu Narodowego]] we [[Lwów|Lwowie]] w listopadzie [[1918]] roku<ref>Eugeniusz Romer, Pamiętnik Paryski 1918-1919, t. I, Warszawa 2010, s. 34.</ref>. Tuż odzyskaniu niepodległości przez Polskę działał we lwowskim NKN, [[Tymczasowy Komitet Rządzący|Tymczasowym Komitecie Rządzącym]] powołanym 23 listopada 1918<ref>{{Cytuj książkę | autor = Agnieszka Biedrzycka | tytuł = Kalendarium Lwowa 1918–1939 | url = http://www.publio.pl/files/samples/dd/5a/e8/75573/Kalendarium_Lwowa_1918-1939_demo.pdf| miejsce = Kraków | data = 2012 | strony = 1–2 | isbn = 97883-242-1542-3}}</ref>, Komisji Rządzącej jako szef resortu łączności. W 1919 bez powodzenia kandydował do [[Sejm Ustawodawczy (1919–1922)|Sejmu Ustawodawczego]]. W okresie [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] prócz pracy redaktora naczelnego był wydawcą, w 1930 przekształcił przedsiębiorstwo „Wiek Nowy” Spółka Wydawnicza i Drukarska we Lwowie w koncern prasowy „Prasa Nowa”, którego został akcjonariuszem i członkiem dyrekcji (prócz własnego dziennika „Wiek Nowy” wydawał także „[[Express Poranny]]”, [[Express Wieczorny (Lwów)|„Express Wieczorny”]] i tygodnik [[Niedziela Rano|„Niedziela Rano”]]<ref>{{Cytuj pismo | autor = Ewa Wójcik | tytuł = Praca redakcji gazety „Wiek Nowy” (1901–1939) w świetle źródeł archiwalnych | url = http://mbc.malopolska.pl/Content/63937/06.pdf| czasopismo = [[Rocznik Historii Prasy Polskiej]] | strony = 98 | issn = 1509-1074 | data = Tom XIII / 2010, zeszyt 1–2 (25–26)}}</ref>). Został zastępcą szefa sekcji propagandowej w ramach powołanego 5 października 1936 Obywatelskiego Komitetu Akcji na rzecz [[Fundusz Obrony Narodowej|Funduszu Obrony Narodowej]] we Lwowie<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Obywatelski Komitet Akcji na rzecz Funduszu Obrony Narodowej | url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/plain-content?id=44592| czasopismo = [[Gazeta Lwowska (1810–1939)|Gazeta Lwowska]] | strony = 2 | data = nr 240 z 18 października 1936}}</ref>. W 1938 był współorganizatorem konferencji założycielskiej [[Stronnictwo Demokratyczne|Stronnictwa Demokratycznego]]. Jego gabinet we Lwowie mieścił się przy ulicy Sokoła 4. Był wieloletnim radnym [[Rada Miasta Lwowa (II Rzeczpospolita)|Rady Miasta Lwowa]] w okresie II Rzeczypospolitej, wybrany w [[Wybory samorządowe w Polsce w 1934 roku|wyborach samorządowych 1934]] z ramienia listy nr 1 (prorządowej)<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Oficjalne wyniki wyborów do Rady Miejskiej we Lwowie | url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/plain-content?id=45014| czasopismo = [[Gazeta Lwowska (1810–1939)|Gazeta Lwowska]] | strony = 3 | data = nr 130 z 31 maja 1934}}</ref>, był członkiem Polskiego Koła Radzieckiego<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Kronika miejska. Nowe prezydium Polskiego Koła Radzieckiego | url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=44357| czasopismo = [[Gazeta Lwowska (1810–1939)|Gazeta Lwowska]] | strony = 3 | data = nr 52 z 4 marca 1936}}</ref><ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Prof. Fr. Bujak i prof. K. Bartel laureatami nagrody naukowej miasta Lwowa | url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=94436| czasopismo = [[Gazeta Lwowska (1810–1939)|Gazeta Lwowska]] | strony = 2 | data = nr 73 z 31 marca 1938}}</ref>. W latach 30. był członkiem zarządu głównego Towarzystwa Badania Historii Obrony Lwowa i Województw Południowo-Wschodnich<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Kronika działalności Towarzystwa | czasopismo = Rocznik Towarzystwa Badania Historii Obrony Lwowa i Województw Południowo-Wschodnich | wolumin = Nr II | strony = 151 | data = 1937 | url = http://www.pbc.rzeszow.pl/publication/5360}}</ref>. Był bliski obozowi [[Sanacja|sanacji]]. Należał do [[Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem|Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem]]<ref>{{Cytuj pismo | autor = Ewa Wójcik | tytuł = Praca redakcji gazety „Wiek Nowy” (1901–1939) w świetle źródeł archiwalnych | url = http://mbc.malopolska.pl/Content/63937/06.pdf| czasopismo = [[Rocznik Historii Prasy Polskiej]] | strony = 109 | issn = 1509-1074 | data = Tom XIII / 2010, zeszyt 1–2 (25–26)}}</ref>.
 
Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] i [[Agresja ZSRR na Polskę|agresji ZSRR na Polskę]] we wrześniu 1939, po nastaniu [[Okupacja sowiecka ziem polskich (1939–1941)|okupacji sowieckiej]] jego majątek został znacjonalizowany przez sowietów. Po [[Atak Niemiec na ZSRR|ataku Niemiec na ZSRR]] z czerwca 1941 przeniósł się na tereny [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupacja przez Niemców]] do Warszawy. Pozostał tam do 1944, a po upadku [[Powstanie warszawskie|powstaniu warszawskim]] przez obóz [[Dulag 121 Pruszków|Durchgangslager Pruszków]] trafił do [[Proszowice|Proszowic]], gdzie zmarł 4 października 1944. Został14 kwietnia 1947 roku został pochowany na [[Cmentarz Rakowicki|Cmentarzu Rakowickim w Krakowie]]<ref>[http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=12622&from=publication Ś. p. Bronislaw Laskownicki] [[Dziennik Polski]] 1947 nr 100 s. 6</ref>.
 
Jego żoną była Izabela z domu Tabor, z którą miał czworo dzieci: synowie [[Stanisław Laskownicki|Stanisław]] (1892–1978<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.1944.pl/historia/powstancze-biogramy/Stanislaw_Laskownicki|tytuł=Stanisław Laskownicki|opublikowany=1944.pl|data dostępu=19 lutego 2015}}</ref>, pierwszy polski profesor [[Urologia|urologii]]), Janusz (1900–1977, redaktor naczelny „Expressu Wieczornego”<ref>{{Cytuj pismo | autor = Ewa Wójcik | tytuł = Praca redakcji gazety „Wiek Nowy” (1901–1939) w świetle źródeł archiwalnych | url = http://mbc.malopolska.pl/Content/63937/06.pdf| czasopismo = [[Rocznik Historii Prasy Polskiej]] | strony = 109 | issn = 1509-1074 | data = Tom XIII / 2010, zeszyt 1–2 (25–26)}}</ref>), Zbigniew oraz córka Zofia.