Hotel Polonia w Poznaniu: Różnice pomiędzy wersjami

Budynek wybudowano dla potrzeb hotelowych [[Powszechna Wystawa Krajowa|Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu - PeWuKi]] - wybudowano go według projektu [[Jerzy Tuszowski|Jerzego Tuszowskiego]] (współpraca - [[Kazimierz Ruciński]]) w rekordowym czasie 13 miesięcy i ukończono w początkach maja [[1929]]. Pośpiech spowodowany był zbyt późną decyzją o budowie, zainspirowaną szacunkiem, że zabraknie około stu tysięcy miejsc noclegowych dla gości z [[Anglia|Anglii]] (co ostatecznie nie miało miejsca). Projekt wykonano tak, żeby hotel po zakończeniu wystawy łatwo było przebudować na mieszkania z kuchniami i łazienkami<ref name=wspo>Władysław Czarnecki, ''Wspomnienia architekta. Tom pierwszy. 1895-1930'', opr. Hanna Grzeszczuk-Brendel, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2005, s.107-108, ISBN 83-89525-57-7</ref>. Posiadał 362 pokoje o 603 łóżkach oraz pełne zaplecze socjalne, pralnię, kuchnie, dwie windy, dziewięć klatek schodowych<ref>Lech Ławicki, ''Architektura Poznania w latach 1927-1929'', w: ''[[Kronika Miasta Poznania]]'', nr 3-4/1993, s.108, ISSN 0137-3552</ref>, itp. Powierzchnia wynosiła 3.100 m², a kubatura 67.000 m³. Narożnik ulic Grunwaldzkiej i Stolarskiej zaakcentowano potężnym portykiem z czterema kolumnami [[porządek joński|jońskimi]]. Dziedziniec był zadaszony. Wystrój wnętrza zaaranżowano w stylu [[''art déco'']].

W trakcie prac budowlanych nieumiejętnie przemieszczona została strefa wejściowa, w sposób rozbijający aranżację [[elewacja|elewacji]], chociaż [[Władysław Czarnecki]] od początku uważał, że wejście zaprojektowano niewłaściwie, jako za małe i zbyt ciasne na hotel, a zbyt pompatyczne na dom czynszowy<ref name=wspo/>.