Pałac Scheiblerów w Łodzi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
źródła/przypisy, drobne redakcyjne |
|||
Linia 35:
Podczas regulacji osady Łódka w latach 1824–1828{{odn|Rynkowska|1970|s=7}} posesję przeznaczono pod budowę zajazdu, ale właściciel parceli po wybuchu [[powstanie listopadowe|powstania listopadowego]] uciekł do Niemiec pozostawiając niezabudowany plac. W 1844 posesję nabył farbiarz, [[Karol Gebhardt]] i od strony ulicy Piotrkowskiej wystawił okazały dom zbudowany według projektu budowniczego powiatu łęczyckiego, [[Ludwik Bethier|Ludwika Bethiera]] przy współudziale budowniczego warszawskiego, [[Stanisław Baliński (architekt)|Stanisława Balińskiego]]{{odn|Rynkowska|1970|s=34}}.
W końcu [[Lata 40. XIX wieku|lat
W 1852 właścicielem kamienicy i posesji został [[drukarz]] perkali, [[Leonard Fessler]]{{odn|Rynkowska|1970|s=35}}, który zamieszkiwał ją przez niespełna trzydzieści kolejnych lat i prowadził tu farbiarnię<ref name=KK2>{{Cytuj książkę |nazwisko = Krajewski| imię = Sławomir| nazwisko2 = Kusiński| imię2 = Jacek| tytuł = Spacer drugi. Ulica Piotrkowska| url = |wydanie = |rok = 2008| wydawca = Wydawnictwo Jacek Kusiński| miejsce = Łódź| isbn = 978-83-927666-8-1}}</ref>. W 1880 [[Karol Scheibler]] dla swojej rodziny odkupił najelegantszy klasycystyczny dom mieszkalny w Łodzi. Usytuowanie domu odgrywało tutaj niebagatelną rolę. Zamykał on od strony zachodniej całą posiadłość Scheiblerów, jak również był wizytówką od strony głównego traktu miasta. Być może początkowo był przeznaczony dla córki Emmy i jej męża [[Jerzy von Kramst|Jerzego von Kramsta]], jednak od 1886 roku zamieszkał w nim syn [[Karol Scheibler (junior)|Karol Scheibler junior]], generalny spadkobierca firmy, zaś Kramstowie wyjechali z Łodzi i mieszkali w [[Katowice|Katowicach]]. W rok po nabyciu stał się on własnością powstałego wówczas Towarzystwa Akcyjnego Manufaktur Bawełnianych Karola Scheiblera, a w roku 1921 wyłączono go z nowo powstałej spółki Scheibler & Grohman i ponownie został własnością prywatną spadkobierców Karola Scheiblera. Od 1956 roku budynek jest w użytkowaniu [[Politechnika Łódzka|Politechniki Łódzkiej]]. Mieści się w nim [[Wydział Zarządzania i Inżynierii Produkcji Politechniki Łódzkiej|Wydział Organizacji i Zarządzania Politechniki Łódzkiej]].
Po śmierci Karola Scheiblera dom był przebudowany. Kilku architektów (m.in. [[Hilary Majewski]], [[Franciszek Chełmiński]]) pracowało na jego współczesny wygląd. W 1891 roku, według projektu Majewskiego, dobudowano część północną o dwie osie{{odn|Rynkowska|1970|s=210}}, które przekształciły budynek w miejski [[pałac]] o [[neorenesans]]owym charakterze. Obecną pseudobarokową formę z elementami eklektycznymi{{odn|Rynkowska|1970|s=210}} nadały mu dwie kolejne przebudowy w latach 1894 i 1897. Przebudowa w roku 1894, według projektu Chełmińskiego, powiększyła go w kierunku południowym o trzy osie, a w narożniku wzniesiono [[wieża|wieżę]] zwieńczoną hełmem w kształcie [[ostrosłup]]a (namiotowym){{odn|Rynkowska|1970|s=210}}, pokrytego łuską z blachy [[cyna|cynkowej]]. Hełm zwieńczono masztem z chorągiewką i datą 1894. Kolejna rozbudowa nastąpiła w roku 1897. Pałac powiększono od strony północnej o parterową dobudówkę, mieszczącą salon od ulicy a ogród zimowy od podwórza.
| |||