Bielsko-bialska wyspa językowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
dokładniejsza mapka |
→Język hałcnowski i wilamowski: drobne redakcyjne |
||
Linia 216:
''A Moł trug a Kłop a łang Styck Hołz duch a Goss ana ruf indanzig: „Hyjtuch! hyjtuch ana gat Obacht, do der ny kriegt mytum boła!” Ołły giengjan ausum Wag — ok aner wułłda ny gychochja ana błê styjn ana ging ny wêter. Hot am au zyryssa s Kłâd ufum. Dar nohm grychta dan Kłopa ana a łetta y dy Polizyj, dossa sułła eispjera fyjr dos.''
''Einmal trug ein Bauer ein langes Stück Holz durch eine Gosse und rief in
''Jednego razu chłop niósł długi kawał drzewa rynsztokiem i wołał cały czas: „Strzeżcie się! Strzeżcie się i uważajcie, żeby nikt nie dostał belką!” Wszyscy schodzili z drogi – ale jeden nie chciał posłuchać, stał i się nie ruszał. Potargało mu ubranie
[[Etnolekt hałcnowski|Hałcnowski (altsnerisch, ajlznerisch)]] był blisko spokrewniony z wilamowskim, wykazywał jednak mniej cech nie-niemieckich, a sami hałcnowianie w odróżnieniu od mieszkańców Wilamowic charakteryzowali się w XIX i XX wieku z reguły silną niemiecką tożsamością narodową<ref name="ReferenceA"/>. Twórcą literackiego mikrojęzyka hałcnowskiego był [[Karl Olma]] (1914–2001).
| |||