|
== Tło historyczne ==
Obraz powstał po tragicznych wydarzeniach, które miały miejsce w 1816 roku, a dotyczyły zatonięcia u wybrzeży [[Afryka|Afryki]] [[Fregata (okręt)|fregaty]] ''Meduza'' z ponad 150 pasażerami na pokładzie. Według relacji oficerowie opuścili tonący statek i pozostawili pasażerów na pewną śmierć. Pasażerowie zbudowali tratwę o wymiarach 20 × 7 m. Zostali odnalezieni po trzynastu dniach. Do tego czasu na tratwie pozostało jedynie piętnastu rozbitków. Po tragedii kapitan-emigrant z okresu rewolucji francuskiej i wojen napoleońskich został surowo ukarany podczas rozprawy sądowej. Sam proces i jego wyrok był uznany przez paryską opinię za proces przeciwko emigracji. Obraz ''Tratwa Meduzy'' miał więc stanowić manifestację przeciwko niesprawiedliwości.
W czerwcu Francuska fregata Meduza opuściła Rochefort, kierując się do [[Saint-Louis (Senegal)|Saint-Louis]] w Senegalu. Kierowała konwojem trzech innych statków: towarowego Loire, brygady Argus i korwety Écho. Wicehrabia Hugues Duroy de Chaumereys został wyznaczony na kapitana fregaty pomimo tego, że w ciągu 20 lat ledwie pływał. Po katastrofie, oburzenie społeczne błędnie przypisało odpowiedzialność za jego nominację Ludwikowi XVIII, choć był to rutynowy wybór marynarki w Ministerstwie Marynarki, nie związany z osobą monarchy. Misją fregaty było przyjęcie od Brytyjczyków zwrotu Senegalu na warunkach przyjętych przez Francję, na pokoju w Paryżu. Wśród pasażerów byli wyznaczeni francuscy gubernatorzy Senegalu, pułkownik Julien-Désiré Schmaltz oraz jego żona i córka.
Aby zdążyć na czas, Meduza wyprzedził inne statki, ale z powodu złej nawigacji zjechał 161 km z kursu. 2 lipca osiadł na mieliźnie u wybrzeży Afryki Zachodniej, w pobliżu dzisiejszej Mauretanii. Powszechnie uznanym powodem zderzenia była niekompetencja De Chaumereysa, emigranta, który nie miał doświadczenia i umiejętności, ale otrzymał swoje stanowisko w wyniku preferencji politycznej. Wysiłki zmierzające do uwolnienia statku nie powiodły się, więc 5 lipca przestraszeni pasażerowie i załoga podjęli próbę przepłynięcia 97 km do afrykańskiego wybrzeża na sześciu łodziach fregaty. Chociaż Meduza przewoził 400 osób, w tym 160 członków załogi, w łodziach było tylko 250 miejsc. Pozostała część załogi statku i połowa kontyngentu piechoty morskiej przeznaczonej do garnizonu w Senegalu – co najmniej 146 mężczyzn i jedna kobieta – zostały ułożone na pospiesznie zbudowanej tratwie o wymiarach 20 m × 7 m, która częściowo zanurzyła się po załadowaniu. Siedemnastu członków załogi zdecydowało się pozostać na pokładzie uziemionego statku. Kapitan i załoga płynęli na pokładzie innych łodzi przeznaczonych do holowania tratwy, ale już po kilku kilometrach tratwa została odcięta. Do wyżywienia załoga tratwy miała tylko torbę z herbatnikiem statku (spożywaną pierwszego dnia), dwie beczki wody (utracone za burtę podczas walki) i sześć beczek wina.
Tratwa została odnaleziona po trzynastu dniach. Do tego czasu pozostało na niej jedynie piętnastu rozbitków. Po tragedii kapitan-emigrant z okresu rewolucji francuskiej i wojen napoleońskich został surowo ukarany podczas rozprawy sądowej. Sam proces i jego wyrok był uznany przez paryską opinię za proces przeciwko emigracji. Obraz ''Tratwa Meduzy'' miał więc stanowić manifestację przeciwko niesprawiedliwości.
== Opis ==
== W kulturze popularnej ==
W 1998 powstał film pt. ''Tratwa Meduzy'' w reżyserii Iradja Aziminiego. Jeden z utworów [[Donguralesko]] z albumu ''Dom Otwartych Drzwi'' nosi tytuł ''Tratwa Meduzy''.
== Bibliografia ==
* Emanuele Castellani ''Wielkie muzea. Luwr'' wyd HSP Warszawa 2007 {{ISBN|978-83-60688-31-1}}.
{{Kontrola autorytatywna}} ▼
[[Kategoria:Obrazy Théodore’a Géricaulta]]
[[Kategoria:Obrazy w Luwrze]]
[[Kategoria:Obrazy marynistyczne]]
▲{{Kontrola autorytatywna}}
| 