Demiurg: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m →‎Geneza pojęcia: drobne redakcyjne
→‎Platon: drobne redakcyjne, wikizacja
Linia 13:
 
== Platon ==
Filozoficzne znaczenie pojęciu demiurga nadał [[Platon]]{{odn|Bambrought|2006|s=698}}. Obok potocznego znaczenia, używa go w nowym sensie, jako rzemieślnika-stwórcy materialnej postaci świata. Ta nowa postać demiurga pojawia się marginalnie w ''[[Państwo (dialog)|Państwie]]'' (507, 530), ''[[Sofista (dialog)|Sofiście]]'' (234a-b), ''[[Prawa (dialog)|Prawach]]'' (902), ''[[Polityk (dialog)|Polityku]]'' (270, 273, 308) i ''[[Fileb]]ie'' (27){{odn|Bambrought|2006|s=698}}{{odn|Bianchi|2005|s=2273}}. W rozwiniętej postaci figura demiurga przedstawiona jest w ''[[Timajos (dialog)|Timajosie]]'', głównym dziele Platona poświęconym [[filozofia przyrody|filozofii przyrody]], zawierającym koncepcje fizyczne i [[kosmologia|kosmologiczne]].
 
Grekom obca była myśl, by świat mógł zostać [[creatio ex nihilo|stworzony z niczego (''ex nihilo'')]]. Pierwotnym stanem był [[chaos (mitologia)|chaos]], w którym istniała [[materia (filozofia)|materia]] w stanie nieuporządkowania. Chaos dopiero później został przekształcony w [[Kosmos (filozofia)|Kosmos]], czyli znany świat złożony z uporządkowanej materii.
 
Demiurg tworzy świat poprzez porządkowanie i przekształcanie istniejącej uprzednio materii, na podobieństwo rzemieślnika, który wydobywa kształty z surowca. Tworząc świat wzoruje się na idealnym świecie [[idea|idei]], jednak proces tworzenia jest ograniczony warunkami materii i koniecznością (''[[ananke (mitologia)|ananke]]''). Postać demiurga jest istotnym elementem [[dualizm ontologiczny|dualistycznej ontologii]] Platona, w której światświaty idei i materii są wyraźnie oddzielone. Demiurg nie stwarza żadnego z tych światów, a jedynie wprowadza świat idei w świat materialny, w tym najwyższą z idei, ideę [[dobro|Dobra]]{{odn|Bianchi|2005|s=2273}}. Demiurg w ujęciu Platona jest bytem [[świadomość|świadomym]] i dobroczynnym, czym różni się od późniejszego demiurga [[gnostycyzm|gnostyków]]. Z kolei od Boga judaizmu[[judaizm]]u i [[chrześcijaństwo|chrześcijaństwa]] różni go to, że nie jest prawdziwym stwórcą świata{{odn|Bianchi|2005|s=2273-2274}}.
 
Proces tworzenia jest kilkustopniowy. Na początku demiurg „wziął wszechświat cały widzialny, który nie miał spokoju, tylko się poruszał byle jak i bez porządku, wyprowadził go z chaosu i doprowadził do ładu”<ref>Platon, Timaios, tłum. [[Władysław Witwicki]].</ref>. Umieścił [[rozum]] w [[Anima mundi|duszy świata]], a następnie duszę w ciele świata. Demiurg tworzy też [[mitologia grecka|bogów]], a ci z kolei wykańczają szczegóły stworzenia. Demiurg stworzył też wyższą, nieśmiertelną część [[dusza (filozofia)|duszy ludzkiej]], która umieścił w gwiazdach i wyposażył w idee moralne. Następnie niżsi bogowie tworzą niższą, śmiertelną część duszy i umieszczają je w ciałach{{odn|Bambrought|2006|s=698}}{{odn|Bianchi|2005|s=2273-2274}}.
 
Już autorzy starożytni uważali, że Platon nie wierzył w istnienie osobowego demiurga, lecz traktował go jako metaforę czy personifikację sił kosmologicznych. Demiurg nie był u Platona istotą, którą się czci, lecz sposobem na wyjaśnienie świata. Stąd też chronologiczny schemat powstania świata nie powinien być odczytywany dosłownie{{odn|Bambrought|2006|s=698-699}}. Odmienną interpretację (mniejszościową), zgodnie z którą Platon dosłownie zapisał chronologię powstania świata, uznawaliuznawał [[Arystoteles]]{{odn|Bambrought|2006|s=699}}. ArystotelesStagiryta przedstawił też dogłębną krytykę koncepcji demiurga, która doprowadziła do utraty jej popularności w kolejnych stuleciach{{odn|O'Brien|2015|s=24-27}}.
 
== Filozofia starożytna ==