'''Harold Acton''' (ur. [[5 lipca]] [[1904]], zm. [[27 lutego]] [[1994]]) - poeta i pisarz [[Anglia|angielski]] [[Włochy|włoskiego]] pochodzenia.
Był postacią kontrowersyjną, pragnącą, jak twierdził, "wzbudzać wściekłość w sercach filistrów". Wykształcony w [[Eton College|Eton]] i [[Uniwersytet w OksfordzieOksfordzki|Oxfordzie]], jeszcze za czasów studenckich wydał dwa tomiki - ''Aquarium'' ([[1923]]) i ''An Indian Ass'' ([[1925]]). Przez rok, w [[1924]], wydawał pismo "Oxford Poetry", w którym ukazał się jako obrońca stylu "post-[[Thomas Stearns Eliot|eliotowskiego]]". Po uzyskaniu bakalaratu (niższego stopnia naukowego) w [[1926]], Acton wyjechał do Włoch, gdzie w [[1932]] wydał pracę historyczną ''The Last Medici'' (Ostatni Medyceusz). Zniechęcony ekspansją [[faszyzm]]u, wyjechał do [[Chiny|Chin]], gdzie pozostał aż do wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Wykładał literaturę angielską na uniwersytecie w [[Pekin]]ie, tłumaczył poezję. Po wybuchu wojny wrócił do Anglii i wstąpił do [[Royal Air Force|RAF]]-u. Służył w [[Indie|Indiach]] i [[Cejlon]]ie, gdzie, jak mówił, czuł się "upokorzony lecz rozradowany" towarzystwem bohaterskich mężczyzn - przez całe życie wykazywał skłonności [[homoseksualizm|homoseksualne]]. W [[1945]] powrócił do Włoch i rozpoczął pisanie wspomnień - ''Memoirs of an Aesthete'' ([[1948]]). Obecnie jest znany głównie dzięki tej właśnie pozycji oraz jej kontynuacji z [[1970]] - ''More Memoirs of an Aesthete''. W książkach tych w otwarty sposób pisze o swej seksualności.
Najbardziej wartościowe dzieła Actona to jednak dwuczęściowe prace historyczne, będące próbą obrony monarchii, ''The Bourbons of Naples'' ([[1957]] i ''The Last Bourbons of Naples'' ([[1961]]).
