Połaniec: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
szablon |
→Dzieje Połańca: Usunięto nadmiarowe słowo. Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 68:
W 1772 roku nastąpił pierwszy rozbiór Polski. Odciął on Połaniec od rynku zbytu, jakim była [[Królestwo Galicji i Lodomerii|Galicja]], zajęta teraz przez Austriaków. Wysokie cła na transportowane do Galicji towary bardzo spowolniły rozwój gospodarczy miasta. 5 maja 1794 roku Naczelnik Najwyższej Siły Zbrojnej, [[Tadeusz Kościuszko]], zjawił się pod Połańcem zakładając obóz w widłach Wisły i Czarnej. W tym to właśnie miejscu oczekiwał na połączenie swych sił z gen. [[Jan Grochowski (generał)|Janem Grochowskim]], by razem z nim uderzyć na armie gen. Denisowa. Początkowo wszystko wskazywało na klęskę oddziałów polskich, lecz zdolności dowódcze Kościuszki sprawiły, że jego armia nie poszła w rozsypkę, ale zachowała ducha bojowego i rozpoczęła odwrót do [[Warszawa|Warszawy]]. Bardzo ważnym dokumentem, który został wydany przez Naczelnika był [[uniwersał połaniecki]]. Dokument ten został wydany 7 maja 1794 roku. Na mocy Uniwersału chłopi stali się pełnoprawnymi obywatelami Rzeczypospolitej, zostali uwolnieni od poddaństwa, otrzymali wolność osobistą, a tym z nich, którzy wstąpili do armii została całkowicie zniesiona [[pańszczyzna]]. Wydarzenie to upamiętnia [[kopiec Kościuszki w Połańcu]].
[[Plik:Polaniec kopiec1.jpg|thumb|240px|[[kopiec Kościuszki w Połańcu|Kopiec Kościuszki]]]]
W 1795 roku, po [[III rozbiór Polski|III rozbiorze Polski]], Połaniec trafił do zaboru austriackiego, a od 1815 r. do rosyjskiego. Był to ciężki okres w dziejach historii Połańca. Nasilenie się procesów rusyfikacji na ziemiach nadwiślańskich, po upadku [[powstanie listopadowe|powstania listopadowego]], było głównie spowodowane
[[Plik:Kościół par. p.w. św. Marcina od zach. str..jpg|thumb|240px|Neoromański [[Kościół św. Marcina w Połańcu|kościół par. pw. św. Marcina]], ''(XVI/XVII, XIX w.)'']] 1 czerwca 1869 roku na mocy ukazu carskiego Połaniec utracił prawa miejskie. Okoliczna ludność w czynie tym widziała zemstę za udział w [[powstanie styczniowe|powstaniu styczniowym]], lecz według władz carskich powody były zupełnie inne. Pierwszym było to, że Połaniec był miastem tylko z tytułu, a zdecydowaną większość mieszkańców stanowili tu rolnicy. Drugim powodem była liczba ludności. Według ustaleń rządu carskiego miasto musiało mieć, co najmniej 3 tysiące mieszkańców, a Połaniec liczył niespełna 2 tysiące. Wskutek polityki rosyjskiej rozwój miasta został poważnie zahamowany.
| |||