Wilhelm Orlik-Rückemann: Różnice pomiędzy wersjami

W sierpniu 1914 wstąpił do [[Legiony Polskie (1914–1918)|Legionów Polskich]]. Był oficerem [[6 Pułk Piechoty (LP)|6 pułku piechoty]]. Od 13 listopada do 26 grudnia 1915 roku pełnił obowiązki komendanda I batalionu, a od 15 marca do 4 kwietnia 1916 roku pełnił obowiązki komendanta III batalionu 6 pp LP<ref>''Odprawa Nr 44 Komendy Legionów Polskich 17 lutego 1917 roku w Warszawie'', Centralne Archiwum Wojskowe sygn. I.120.1.295a, s. 96.</ref>. W 1917, po [[kryzys przysięgowy|kryzysie przysięgowym]], został wcielony do [[Austro-Węgry|cesarskiej i królewskiej Armiiarmii]]. Służył w niej m.in. w 19 pułku strzelców. Ukończył też w 1918 szkołę oficerów rezerwy.

Podczas [[wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]] wyróżnił się jako zdolny dowódca. 16 sierpnia 1920 otrzymał dowództwo nad [[1 Pułk Czołgów (II RP)|1 Pułkiempułkiem Czołgówczołgów]] i dowodził nim do 1921.

W latach 1921–1922 był inspektorem czołgów w [[Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych|Departamencie Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych]]. W okresie od 1922 do maja 1927 ponownie dowodził 1 Pułkiempułkiem Czołgówczołgów. Ukończył kurs dla dowódców czołgów we francuskiej Wyższej Szkole Wojennej. Z dniem 30 kwietnia 1927 został wyznaczony na stanowisko szefa Wydziału Broni Pancernych [[Departament Inżynierii Ministerstwa Spraw Wojskowych|Departamentu V Inżynierii]] Ministerstwa Spraw Wojskowych<ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 14 z 05.05.1927 r.</ref>. W styczniu 1928 wyznaczony został na stanowisko II dowódcy piechoty dywizyjnej [[23 Górnośląska Dywizja Piechoty|23 Górnośląskiej Dywizji Piechoty]] w Katowicach<ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 28 z 23.12.1927 r.</ref>. Od 6 grudnia 1930 do 31 lipca 1931 był słuchaczem V Kursu [[Centrum Wyższych Studiów Wojskowych]] w Warszawie. Po ukończeniu kursu powrócił do 23 DP na stanowisko I dowódcy piechoty dywizyjnej.