'''Wincenty Krzywiec''' (ur. [[22 grudnia]] [[1894]] w [[Noworosyjsk]]u, zm. [[28 czerwca]] [[1978]] w [[Londyn]]ie) – [[pułkownik]] [[Wojska inżynieryjne|saperów]].
== Życiorys ==
Wincenty Krzywiec urodził się 22 grudnia 1894 w [[Noworosyjsk]]u. Szkołę realną ukończyłUkończył 7-klasową szkołę realną w Gieorgiewsku, następnie w latach 1915 – 1916 uczył się w Mikołajewskiej Szkole Inżynierskiej. W okresie od maja 1915 do styczeństycznia 1918 służył w [[Armia Imperium Rosyjskiego|armii rosyjskiej]], walcząc na froncie w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]]. Od stycznia 1918 służył w [[II Korpus Polski w Rosji|II Korpusie Polskim]] w I Oddziale Lotniczym, uczestniczył w bitwie pod[[Kaniów (Ukraina)|Kaniowem]]. Od września 1920 pełnił służbę w Wojsku Polskim w [[VI Batalion Saperów|VI batalionie saperów]], a od października 1920 dowodził 3 kompanią saperów w tym, żetymże VI batalionie. Po zakończeniu działań wojennych służył w [[5 Batalion Saperów (II RP)|5 Pułkpułku Saperówsaperów]], następnie od czerwca 1923 jako referent w Obozie Warownym Wilno<ref>Rocznik oficerski 1924 s. 1323</ref>. Od czerwca do listopada 1927 pełnie służbę jako referent w 5 Okręgowym Szefostwie Saperów, a w okresie od listopada 1927 do października 1928 służył ponownie w [[5 Batalion Saperów (II RP)|5 Pułkpułku Saperówsaperów]]. Następnie w okresie od października 1928 do marca 1931 pełni pełnił kolejno funkcje dowódcy kompanii szkolnej i wykładowcy w [[Szkoła Podchorążych Saperów|Szkole Podchorążych Inżynierii]]. Następnie od marca do października 1933, pełnił funkcję pierwszego oficera sztabu [[3 Brygada Saperów (II RP)|3 Brygady Saperów]]. Po likwidacji 3 Brygady Saperów w okresie od marca 1934 pełnił funkcję zastępcy dowódcy [[7 Pułk Saperów Wielkopolskich|7 Batalionbatalionu Saperówsaperów]]. W okresie od kwietnia do listopada 1935 pełnił obowiązki p.o. dowódcy [[7 Pułk Saperów Wielkopolskich|7 Batalionbatalionu Saperówsaperów]]. W grudniu 1938 został pomocnikiem Komendanta Wojskowej Szkoły Inżynierii. 25 sierpnia 1939 został wyznaczony na stanowisko szefa Saperówsaperów Korpusu Interwencyjnego, a po jego rozwiązaniu od 3 września 1939 pełnił funkcję Szefaszefa Saperów Południowego Zgrupowania [[Armia „Prusy”|Armii Prusy„Prusy”]]. Po klęsce wrześniowej przedostał się przez [[Węgry]] do [[Francja|Francji]] i przebywaprzebywał w [[Ośrodek Wyszkolenia Oficerów Saperów w Thouars (Francja)|Ośrodku Wyszkolenia Oficerów Saperów w Thouars]]. 18 czerwca 1940 został ranny w m. Parthenay w wyniku zbombardowania stacji kolejowej przez niemieckie lotnictwo podczas ewakuacji Ośrodka do [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. Ciężko ranny (traci oko) został przewieziony na południe Francji, skąd ewakuowano go drogą morską do Anglii. W latach 1940-19431940–1943 służył jako oficer sztabu dowódcy Saperów [[I Korpus Polski (PSZ)|I Korpusu Polskiego w Szkocji]], a następnie od 1943 pełni obowiązki zastępcy szefa Saperów w sztabie Naczelnego Wodza w [[Londyn]]ie. Po demobilizacji w 1946 wstąpił do [[Polski Korpus Przysposobienia i Rozmieszczenia|Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia]]. Pozostał na emigracji w Anglii i zamieszkał w Londynie. 26 września 1946 prosowiecki [[Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej]] pozbawił go obywatelstwa polskiego jako jednego z 76 oficerów. Uchwałę tę uchyliła Rada Ministrów PRL 23 listopada 1971. Zmarł 28 czerwca 1978 w Londynie. Pochowany na cmentarzu Gunersbury w Londynie<ref>Poznańska 3 Brygada Saperów… s. 146-147</ref>.
