Teoria aukcji: Różnice pomiędzy wersjami

'''Teoria aukcji''' jest stosowaną gałęzią [[Ekonomia|ekonomii]], która zajmuje się tym, jak ludzie działają na rynkach aukcyjnych i bada właściwości rynków aukcyjnych. Istnieje wiele możliwych projektów (lub zestawów reguł) dla aukcji, a typowe problemy badane przez teoretyków aukcji obejmują efektywność danego projektu aukcji, optymalne i zrównoważone strategie licytacji, i porównanie przychodów. Teoria aukcji jest również wykorzystywana jako narzędzie do informowania o projektowaniu aukcji ze świata rzeczywistego; przede wszystkim aukcje na prywatyzację spółek sektora publicznego lub sprzedaż licencji na wykorzystanie widma elektromagnetycznego.

Aukcje są określane jako transakcje z określonym zestawem zasad określających alokację zasobów według ofert uczestników. Są one klasyfikowane jako gry z niepełnymi informacjami, ponieważ na zdecydowanej większości aukcji jedna ze stron będzie posiadać informacje związane z transakcją, których druga strona nie (np. Oferenci zwykle znają swoją osobistą wycenę przedmiotu, która jest nieznana innym oferentom i sprzedającym). Aukcje przybierają różne formy, ale mają wspólną cechę -– są uniwersalne i mogą być używane do sprzedaży lub zakupu dowolnego przedmiotu. W wielu przypadkach wynik aukcji nie zależy od tożsamości oferentów (tj. aukcje są anonimowe).

 Teoria aukcji obraca się głównie wokół tych czterech „podstawowych” typów aukcji. Jednak inne typy aukcji również zostały poddane badaniom naukowym.

 Model porównawczy jest często używany w połączeniu z zasadą objawienia, która stanowi iż każdy z podstawowych typów aukcji jest tak skonstruowany, że każdy oferent ma motywację do uczciwego zgłaszania swojej wyceny. Oba są używane głównie przez sprzedawców do określenia rodzaju aukcji, który maksymalizuje oczekiwaną cenę. Ten optymalny format aukcji jest zdefiniowany tak, że przedmiot zostanie zaoferowany oferentowi z najwyższą wyceną po cenie równej ich wycenie, ale sprzedawca odmówi sprzedaży przedmiotu, jeśli spodziewa się, że wszystkie wyceny przedmiotu przez oferentów są mniejsze niż ich własne<ref name=":0">{{Cytuj |autor = McAfee, R. Preston; McMillan, John |tytuł = "Auctions„Auctions and Bidding"Bidding”. |czasopismo = Journal of Economic Literature |data = 1987 |s = 699-738699–738}}</ref>.

* W formatach z powiązanymi wartościami -– w których wartości oferentów dla przedmiotu nie są niezależne -– jeden z oferentów uznający ich wartość za wysoką sprawia, że bardziej prawdopodobne jest, że inni oferenci będą postrzegać własne wartości jako wysokie. Godnym uwagi przykładem tego przypadku jest Klątwa Zwycięzcy, gdzie wyniki aukcji przekazują zwycięzcy, że wszyscy inni oszacowali wartość przedmiotu na mniejszą niż w rzeczywistości. Ponadto zasada powiązania pozwala na porównywanie przychodów w dość ogólnej klasie aukcji ze współzależnością między wartościami oferentów.

Jednym z głównych ustaleń teorii aukcji jest słynne twierdzenie o równoważności przychodów. Wyniki wczesnej równoważności koncentrowały się na porównaniu przychodów na najpopularniejszych aukcjach. Pierwszy taki dowód, w przypadku dwóch nabywców i równomiernie rozłożonych wartości, przedstawił Vickrey (1961). W 1979 r. Riley i Samuelson (1981) wykazali znacznie bardziej ogólny wynik. (Całkiem niezależnie i niedługo potem, wywodzi się to również od Myersona (1981)). Twierdzenie o równoważności przychodów stwierdza, że ​​każdykażdy mechanizm alokacji lub aukcja, który spełnia cztery główne założenia modelu odniesienia, doprowadzi do tego samego oczekiwanego przychodu dla sprzedawcy ( a gracz i typu v może oczekiwać takiej samej nadwyżki w różnych typach aukcji)<ref name=":0" />.

Rozgraniczenie tych założeń może dostarczyć cennych informacji na temat projektowania aukcji. Tendencje decyzyjne mogą również prowadzić do przewidywalnych nierówności. Ponadto, jeśli wiadomo, że niektórzy oferenci mają wyższą wycenę dla partii, techniki takie jak dyskryminacja cenowa wobec takich oferentów przyniosą wyższe zyski. Innymi słowy, jeśli wiadomo, że licytant wycenia lot na X $ więcej niż następny licytujący, sprzedający może zwiększyć swoje zyski, pobierając od tego licytanta $ X -– Δ (suma nieco niższa od sumy jaką jest gotów zapłacić) więcej niż jakikolwiek inny oferent (lub równoważnie specjalna opłata licytacyjna w wysokości X -– Δ). Ten licytant nadal wygra los, ale zapłaci więcej niż w innym przypadku.

Teoretyczne modele aukcji i licytacji strategicznych zazwyczaj należą do jednej z dwóch następujących kategorii. W prywatnym modelu wartości każdy uczestnik (oferent) zakłada, że każdy z konkurujących oferentów uzyskuje losową wartość prywatną z rozkładu prawdopodobieństwa. We wspólnym modelu wartości uczestnicy mają równe wyceny przedmiotu, ale nie mają idealnie dokładnych informacji na temat tej wyceny. Zamiast znać dokładną wycenę przedmiotu, każdy uczestnik może założyć, że każdy inny uczestnik uzyskuje sygnał losowy, który można wykorzystać do oszacowania prawdziwej wyceny, z rozkładu prawdopodobieństwa wspólnego dla wszystkich oferentów<ref>{{Cytuj |autor = Watson, Joel |tytuł = Chapter 27: Lemons, Auctions, and Information Aggregation |data = 2013 |isbn = ISBN 978-0-393-91838-0 |wydanie = Third Edition. New York, NY: W.W. Norton & Company |wolumin = Strategy: An Introduction to Game Theory |s = 360-377360–377}}</ref>. Zwykle, ale nie zawsze, prywatny model wartości zakłada, że wartości są niezależne od oferentów, podczas gdy wspólny model wartości zazwyczaj zakłada, że wartości są niezależne od wspólnych parametrów rozkładu prawdopodobieństwa.

Bardziej ogólną kategorią licytacji strategicznej jest model wartości powiązanych, w którym całkowita użyteczność oferenta zależy zarówno od ich indywidualnego sygnału prywatnego, jak i od nieznanej wspólnej wartości. Zarówno wartość prywatna, jak i wspólne modele wartości mogą być postrzegane jako rozszerzenia ogólnego modelu wartości powiązanych<ref>{{Cytuj |autor = Li, Tong; Perrigne, Isabelle; Vuong, Quang |tytuł = Structural Estimation of the Affiliated Private Value Auction Model |czasopismo = The RAND Journal of Economics |data = 2002 |wolumin = 33 |s = 171-793171–793 |jstor = 3087429}}</ref>.