Maurice Druon: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
Kelvin (dyskusja | edycje)
Linia 29:
|www =
}}
'''Maurice Druon''', właśc. '''Maurice Kessel''' (ur. [[23 kwietnia]] [[1918]] w [[Paryż]]u, zm. [[14 kwietnia]] [[2009]] tamże) – [[Francja|francuski]] [[pisarz]] i [[polityk]], członek [[Akademia Francuska|Akademii Francuskiej]]<ref name="Encyklopedia PWN">{{Cytuj stronę | url = http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Druon-Maurice;3894453.html | tytuł = Maurice Druon | opublikowany = Encyklopedia PWN | język = pl | data dostępu = 2016-10-28}}</ref>, [[Legia Honorowa|Kawaler Krzyża Wielkiego Legii Honorowej]]<ref name="Encyclopaedia Britannica">{{Cytuj stronę | url = https://www.britannica.com/biography/Maurice-Druon | tytuł = Maurice-Samuel-Roger-Charles Druon French author | opublikowany = Encyclopaedia Britannica | język = en | data dostępu = 2016-10-28}}</ref>, [[Order Imperium Brytyjskiego|Honorowy Rycerz Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego]]{{r|Encyclopaedia Britannica}}.
 
== Życiorys ==
W młodości Druon uczęszczał do prestiżowego Lycée Louis-le-Grand w Paryżu. W 1940 uczestniczył w walkach z [[III Rzesza|Niemcami]]. Po upadku Francji, opuścił nielegalnie ojczyznę i poprzez [[Hiszpania|Hiszpanię]] oraz [[Portugalia|Portugalię]] przedostał się do [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]], gdzie podjął współpracę z [[Wolna Francja|Komitetem Wolnej Francji]]. Druon jest bliskim krewnym pisarza [[Joseph Kessel|Josepha Kessela]]{{r|Encyclopaedia Britannica}} (w latach 1962-19791962–1979 również będącego członkiem Akademii, zasiadał na 27. fotelu), z którym napisał francuską wersję słów rosyjskiej piosenki ''Chant des Partisans'', do muzyki [[Anna Marly|Anny Marly]], która stała się hymnem [[Francuski ruch oporu|francuskiego ruchu oporu]]{{r|Encyclopaedia Britannica}} podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]].
 
Po zakończeniu wojny poświęcił się twórczości literackiej oraz działalności [[polityka|politycznej]]. W 1948 został uhonorowany [[Nagroda Goncourtów|Nagrodą Goncourtów]] za powieść ''Les grandes familles''. 8 grudnia 1966 został wybrany na członka Akademii Francuskiej{{r|Encyclopaedia Britannica}} w miejsce zmarłego [[Georges Duhamel|Georges’a Duhamela]], gdzie zasiadł na 30. [[fotel]]u. W latach 1973-19741973–1974 pełnił urząd ministra kultury{{r|Encyklopedia PWN}}{{r|Encyclopaedia Britannica}} Francji w rządzie [[Pierre Messmer|Pierre’a Messmera]], następnie był deputowanym do [[Zgromadzenie Narodowe (Francja)|Zgromadzenia Narodowego]]{{r|Encyklopedia PWN}}{{r|Encyclopaedia Britannica}} z okręgu paryskiego (1978-19811978–1981), natomiast od 1979 do 1984 deputowanym do [[Parlament Europejski|Parlamentu Europejskiego]].
 
Druon najbardziej znany jest jako autor [[powieść historyczna|powieści historycznych]], przede wszystkim zaś siedmiotomowego cyklu ''Królowie przeklęci''{{r|Encyklopedia PWN}} (''Les rois maudits''), którego akcja osadzona jest w czasach [[Wojna stuletnia|Wojny stuletniej]], oraz ją poprzedzających. Innym znanym dziełem pisarza jest powieść ''Aleksander Wielki'' (''Alexandre le Grand'') opowiadającą dzieje [[Aleksander Macedoński|starożytnego zdobywcy]] z perspektywy nadwornego [[wieszcz]]biarza i [[Czarodziej|czarnoksiężnika]], [[Aristander z Telmessos|Aristandra z Telmessos]]. W twórczości pisarza zwraca uwagę kunsztowna narracja i nieszablonowe rozwiązania [[fabuła|fabularne]], oparte zarówno na wiedzy historycznej, jak również wykorzystujące motywy [[okultyzm|okultystyczne]], [[legenda]]rne oraz sensacyjne, będące częścią [[Europa|europejskiego]] dziedzictwa [[historia|historycznego]] i [[kultura|kulturowego]].
 
Druon był kawalerem odznaczeń państwowych [[Argentyna|Argentyny]], [[Belgia|Belgii]], [[Brazylia|Brazylii]], [[Francja|Francji]], [[Grecja|Grecji]], [[Włochy|Włoch]], [[Liban]]u, [[Maroko|Maroka]], [[Meksyk]]u, [[Monako]], [[Portugalia|Portugalii]], [[Rosja|Rosji]], [[Senegal]]u, [[Tunezja|Tunezji]], [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] oraz [[Zakon Maltański|zakonu Joannitówjoannitów]].
 
Cykl ''Królowie przeklęci'' był dwukrotnie adaptowany na potrzeby [[serial telewizyjny|serialu telewizyjnego]]. Po raz pierwszy [[ekranizacjaAdaptacja filmowa|ekranizacji]] dokonała francuska [[telewizja]] w latach 1972-19731972–1973, natomiast w 2005 powstał [[remake]] serialu w [[koprodukcja|koprodukcji]] [[Francja|francusko]]-[[Włochy|włoskiej]], z którym wystąpili [[Philippe Torreton]] i [[Jeanne Moreau]].
 
== Wybrane ważniejsze dzieła ==
* ''Les grandes familles'' (1948-19511948–1951, 3 tomy):
** ''Les Grandes Familles'' (1948)
** ''La Chute des corps'' (1950)
Linia 56:
** ''[[Kiedy król gubi kraj]]'' (''Quand un Roi perd la France'', 1977)
* ''Aleksander Wielki'' (''Alexandre le Grand'', 1958)
* ''Mémoires. L'auroreL’aurore vient du fond du ciel'' (2006, wspomnienia)
 
== Dorobek Druona w kolejności chronologicznej ==
Linia 73:
* ''Le Coup de grâce, mélodrame en trois actes'' (z Josephem Kesselem, 1953)
* ''La Volupté d’être, roman'' (1954)
* ''Król z żelaza'' (''Le Roi de fer'')- ''Królowie przeklęci'' t. I (''Les Rois maudits'', I, 1955)
* ''Zamordowana królowa'' (''La Reine étranglée'')- ''Królowie przeklęci'' t. II (''Les Rois maudits'', II, 1955)
* ''Trucizna królewska'' (''Les Poisons de la couronne)- ''Królowie przeklęci'' t. III (''Les Rois maudits'', III, 1956)
Linia 100:
* ''La Parole et le Pouvoir'' (1974)
* ''Œuvres complètes'' (25 tomów niepublikowanych materiałów, 1977)
* ''Kiedy król gubi kraj'' (''Quand un Roi perd la France) - ''Królowie przeklęci'' t. VII (''Les Rois maudits'', VII, 1977)
* ''Attention la France !'' (1981)
* ''Réformer la démocratie'' (1982)
Linia 113:
* ''Ordonnances pour un État malade'' (2002)
* ''Le Franc-parler'' (2003)
* ''Mémoires. L'auroreL’aurore vient du fond du ciel'' (2006)
 
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
 
== Linki zewnętrzne ==
* [http://www.academie-francaise.fr/immortels/index.html Biografia Druona na stronach Akademii Francuskiej] (należy wejść na ''40 membres'']) {{lang|fr}}
 
{{Drugi rząd Pierre’a Messmera}}