Dywizjon 317: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
→Formowanie, zmiany organizacyjne i walki: źródła/przypisy |
||
Linia 40:
Na uzbrojenie otrzymał samoloty typu Hawker „Hurricane” Mk-I. Gotowość bojową osiągnął w kwietniu.
25 kwietnia został przeniesiony na lotnisko w Ouston, a piloci przystąpili do pełnienia dyżurów bojowych oraz do lotów w osłonie konwojów morskich{{odn|Król|1982|s=295}}.
2 czerwca 1941 stoczono pierwszą walkę z niemieckim bombowcem Ju-88. Piloci por. Paweł Niemiec i sierż. Baranowski, działając w lotniczej osłonie konwoju morskiego, zestrzelili samolot{{odn|Kronika|s=21}}.
27 czerwca dywizjon przesunięto na lotnisko Colerne{{odn|Kronika|s=22}}, a 5 lipca na lotnisko w Fairwood Common w południowej Walii.
Do nowych zadań dywizjonu należała obrona Kanału Bristolskiego i dalsza osłona konwojów morskich. Dywizjon brał również udział w lotach ofensywnych nad Brest i Cherbourg.
11 lipca podczas osłony bombowców doszło do walki z niemieckimi myśliwcami Me-10 w rejonie Cherbourga. Pewne zwycięstwo odniósł mjr Brzezina, a drugiego Me-109 zestrzeliła sekcja w składzie – kpt. Henryk Szczęsny i sierż. Stanisław Brzeski, a sierż. Jan Malinowski uszkodził kolejne dwa.
20 lipca dywizjon został przezbrojony samoloty typu „Hurricane” Mk-II.
Na początku 1942 osłaniano konwoje morskie idące wzdłuż południowych brzegów Anglii. W marcu wzrosło nasilenie lotów nad Francję. Loty te odbywały się przeważnie w szyku skrzydła{{odn|Król|1982|s=297}}.
W tym czasie dywizjon został wyposażony w samoloty typu „Spitfire”, a poszczególne eskadry dywizjonu działały często z wysuniętego lotniska Bold Head.
| |||