Tul: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Występowanie i otrzymywanie: drobne techniczne |
→Historia: drobne gramatyczne, drobne merytoryczne |
||
Linia 99:
Tul został odkryty przez szwedzkiego chemika i geologa [[Per Teodor Cleve|Per T. Cleve’a]] w 1879 podczas szukania zanieczyszczeń w tlenkach pierwiastków ziem rzadkich (ok. 40 lat wcześniej, tą samą metodą [[Carl Gustaf Mosander]] odkrył inne pierwiastki ziem rzadkich). Cleve rozpoczął od usunięcia wszystkich znanych zanieczyszczeń z [[Tlenek erbu(III)|tlenku erbu(III)]], a z pozostałości wyizolował dwie nowe substancje: brązową i zieloną. Brązową substancją był tlenek [[holm (pierwiastek)|holmu]], nazwany przez niego ''holmia'', a zieloną tlenek nieznanego pierwiastka, który Cleve nazwał ''thulia''. Nazwę zaczerpnął od [[Thule (legendarna wyspa)|Thule]], legendarnej wyspy na krańcu świata<ref name="hic">{{Cytuj książkę | nazwisko = Patnaik | imię = Pradyot | tytuł = Handbook of inorganic chemicals | data = 2003 | wydawca = McGraw-Hill | miejsce = New York | isbn = 0-07-049439-8 | strony = 932-933 |język = en}}</ref>.
Pierwszym badaczem, któremu udało się uzyskać niemal czysty tul, był Charles James – brytyjski emigrant pracujący na [[University of New Hampshire]] w [[Durham, New Hampshire|Durhan]], [[New Hampshire]]. W 1911 ogłosił, że udało mu się otrzymać czysty tul za pomocą wynalezionej przez siebie
== Występowanie i otrzymywanie ==
| |||