Monaster Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Kupiatyczach: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne, drobne techniczne, wikizacja, poprawa linków |
|||
Linia 43:
W 1743 spór pomiędzy [[Benedyktyni|benedyktynami]] a mnichami kupiatyckimi zakończył się przyłączeniem (na prośbę [[ktitor]]ki monasteru Teodory Moroz Szczerbickiej) klasztoru do monasteru Objawienia
Pańskiego w [[Pińsk]]u jako jego placówki filialnej. Wtedy też mnisi przyjęli [[Unia brzeska|unię brzeską]]<ref>{{cytuj stronę | url = http://brama.bereza.by.ru/nomer25/artic03.shtml| tytuł = Купяціцкі Свята-Увядзенскі мужчынскі манастыр у XVII
Monaster funkcjonował do 1817, gdy został zamknięty razem z grupą innych klasztorów znajdujących się na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej anektowanych wskutek rozbiorów do Rosji, na mocy decyzji konsystorza [[Eparchia mińska|eparchii mińskiej]]. Decyzję tę [[Urszula Pawluczuk]] łączy z tolerancyjną polityką [[Aleksander I Romanow|Aleksandra I]] wobec osób wyznań innego niż prawosławne. Klasztor został zlikwidowany także z powodu niewielkiej liczby mnichów i ogólnego ubóstwa wspólnoty<ref>{{cytuj książkę | autor = Pawluczuk U. A.| tytuł = Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku| rok = 2007| strony = 29| isbn = 978-83-7431-127-4}}</ref>.
|