Wojciech Zajączkowski: Różnice pomiędzy wersjami

Maturę zdał w 1982. W 1987 ukończył studia historyczne w [[Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II|Katolickim Uniwersytecie Lubelskim]]. Tytuł zawodowy magistra uzyskał na podstawie pracy pt. ''Prawosławie rosyjskie w poglądach [[Marian Zdziechowski|Mariana Zdziechowskiego]] do 1917 roku'', której promotorem był [[Ludomir Bieńkowski]]. Uczęszczał także na seminarium magisterskie [[Jerzy Kłoczowski|Jerzego Kłoczowskiego]]<ref name=":0">{{Cytuj |autor = |tytuł = Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 182/ |data = 2010-10-08 |data dostępu = 2019-06-06 |opublikowany = orka.sejm.gov.pl |url = http://orka.sejm.gov.pl/Biuletyn.nsf/0/F92A7BD93702C9FCC12577BB00486CC8?OpenDocument}}</ref>. W 1999 na podstawie napisanej pod kierunkiem [[Joanna Kurczewska|Joanny Kurczewskiej]] rozprawy ''W poszukiwaniu tożsamości społecznej. Inteligencja baszkirska, buriacka i tatarska wobec kwestii narodowej w Cesarstwie Rosyjskim i ZSRR''uzyskał stopień [[doktor (stopień naukowy)|doktora]] [[nauki humanistyczne|nauk humanistycznych]] w zakresie nauk o polityce w [[Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk|Instytucie Studiów Politycznych]] [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]]<ref>{{ludzie nauki|89114|data dostępu=2018-01-09}}</ref>.

W 1987 pracował w Wydawnictwie Archidiecezji Warszawskiej, a w 1988 jako redaktor w [[Ośrodek Dokumentacji i Studiów Społecznych|Ośrodku Dokumentacji i Studiów Społecznych]]. Publikował wówczas m.in. w „[[Przegląd Polityczny|Przeglądzie Politycznym]]”, „[[Przegląd Katolicki|Przeglądzie Katolickim]]”, „[[Ład (tygodnik)|Ładzie]]” i „[[Więź (czasopismo)|Więzi]]”<ref name=":0" />. W 1988 przez kilka miesięcy prowadził kwerendę w [[Centre national de la recherche scientifique]] w [[Paryż]]u<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 78/ |data = 2017-09-28 |data dostępu = 2019-06-06 |opublikowany = www.sejm.gov.pl |url = http://www.sejm.gov.pl/sejm8.nsf/biuletyn.xsp?documentId=B2D6479188F87600C12581B5004AD7EC}}</ref>. W latach 1989–1991 był redaktorem w „[[Res Publica]]”.

Od 1998 był radcą Ambasady RP w [[Moskwa|Moskwie]]. W 2000 został przeniesionyprzeszedł do pracy w Ambasadzie RP w [[Kijów|Kijowie]], gdzie w 2002 awansował na stanowisko I radcy. W latach 2000–2004 pełnił jednocześnie funkcje zastępcy ambasadora na [[Ukraina|Ukrainie]] oraz ''[[chargé d’affaires]]'' w [[Turkmenistan]]ie. Jesienią 2004 został włączonydołączył do grupy ekspertów, przygotowujących podczas [[Pomarańczowa rewolucja|pomarańczowej rewolucji]] w Kijowie mediację podjętą przez prezydenta [[Aleksander Kwaśniewski|Aleksandra Kwaśniewskiego]]<ref name=":0" />. W [[Ministerstwo Spraw Zagranicznych (Polska)|Ministerstwie Spraw Zagranicznych]] pełnił funkcje zastępcy dyrektora Departamentu Europy w latach 2004–2006 oraz dyrektora Departamentu Polityki Wschodniej w latach 2006–2007. Na początku 2008 objął stanowisko zastępcy dyrektora Departamentu Strategii i Planowania Polityki Zagranicznej MSZ.

Posługuje się [[Język angielski|angielskim]], [[Język rosyjski|rosyjskim]], [[Język francuski|francuskim]], [[Język ukraiński|ukraińskim]] i [[Język rumuński|rumuńskim]]. Żonaty z Izabellą Zajączkowską<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Narodowe Czytanie -– nowele polskie 12 października 2019 r. |data = 2019-09-14 |data dostępu = 2019-12-08 |opublikowany = www.pekin.orpeg.pl |url = http://www.pekin.orpeg.pl/?q=node/38}}</ref>, ma troje dzieci<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Посол Войцех Зайончковски (Wojciech Zajączkowski) |opublikowany = moskwa.msz.gov.pl |archiwum = http://web.archive.org/web/20140531092646/https://moskwa.msz.gov.pl/ru/embassy/moskwa_ru_a_522/ |język = ru}}</ref>.